RADA
Nie mają Państwo obowiązku dopuszczenia pracownika do pracy na tym etapie postępowania, ponieważ wyrok sądu nie jest prawomocny. Siedmiodniowy termin na zgłoszenie gotowości do pracy przez pracownika liczy się od dnia uprawomocnienia się orzeczenia przywracającego go do pracy.
UZASADNIENIE
Zasadą w postępowaniu cywilnym jest, że wykonaniu w drodze egzekucji podlegają wyroki prawomocne, czyli takie, od których nie przysługuje środek odwoławczy albo inny środek zaskarżenia. W przedstawionej sytuacji nie mamy do czynienia z wyjątkiem od tej reguły, gdyż sąd nie nadał wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności. Wyrok nie jest prawomocny, gdyż pracodawcy przysługuje od niego apelacja. Wobec tego wniosek pracownika zgłaszający gotowość do pracy należy uznać na tym etapie za przedwczesny.
Prawomocny wyrok sądu przywracający pracownika do pracy powoduje zobowiązanie pracodawcy do zatrudnienia pracownika przywróconego do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku. Samo orzeczenie sądu nie powoduje jednak, że automatycznie dochodzi do nawiązania przerwanego stosunku pracy. Pracownik po wydaniu orzeczenia przywracającego go do pracy ma obowiązek zgłoszenia pracodawcy gotowość do niezwłocznego podjęcia pracy. Pracodawca może odmówić ponownego zatrudnienia pracownika, jeżeli w ciągu 7 dni od przywrócenia do pracy nie zgłosił on gotowości niezwłocznego podjęcia pracy, chyba że przekroczenie terminu nastąpiło z przyczyn niezależnych od pracownika. Bez zgłoszenia gotowości do pracy w 7-dniowym terminie od uprawocmocnienia się orzeczenia pracodawca nie musi ponownie zatrudniać pracownika przywróconego do pracy.
WAŻNE!
Obowiązek zgłoszenia gotowości do podjęcia przez pracownika pracy powstaje dopiero od daty uprawomocnienia się wyroku przywracającego do pracy.
Inaczej sytuacja mogłaby się przedstawiać w przypadku wydania wyroku przez sąd I instancji przed upływem okresu wypowiedzenia umowy i nałożenia w nim na zakład pracy obowiązku dalszego zatrudnienia pracownika do czasu prawomocnego rozpoznania sprawy.
W takiej sytuacji umowa o pracę nie rozwiąże się z upływem okresu wypowiedzenia, zaś pracodawca ma obowiązek dopuszczenia pracownika do pracy, jeżeli się on do niej zgłosi.
Pracodawca może zawsze dopuścić wcześniej pracownika do pracy, jeżeli według jego oceny istnieje duże prawdopodobieństwo podtrzymania wyroku sądu I instancji przez sąd II instancji, a chce uniknąć dodatkowych kosztów związanych z wypłatą pracownikowi wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Wówczas wskazane jest zawarcie z pracownikiem umowy regulującej warunki jego pracy do czasu prawomocnego zakończenia sprawy oraz umowy regulującej kwestię braku ewentualnych roszczeń z tytułu wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.
Obowiązek nadania przez sąd rygoru natychmiastowej wykonalności w sprawach pracowniczych istnieje w przypadku wyroków zasądzających należność pieniężną na rzecz pracownika co do części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia. Nie dotyczy to jednak wynagrodzenia zasądzonego warunkowo na rzecz pracownika w wyroku przywracającym go do pracy, jak w przedstawionym przypadku. Na takim stanowisku stanął Sąd Najwyższy w uchwale z 6 marca 1986 r. (III PZP 11/86). Takiemu wyrokowi klauzula wykonalności w części dotyczącej wynagrodzenia za pracę jest nadawana dopiero po stwierdzeniu, że pracownik wykazał gotowość do podjęcia pracy, co powinien uczynić po jego uprawomocnieniu.
Podstawa prawna
- art. 48 § 1 w związku z art. 57 § 4 Kodeksu pracy,
- art. 333 § 3, art. 4772, art. 786 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego.