Odprawa będzie Pani przysługiwała, jeśli pracodawca zatrudnia co najmniej 20 pracowników. W przedstawionej sytuacji mamy do czynienia z tzw. zwolnieniem indywidualnym. Występuje ono, gdy zaistnieje konieczność rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem przez pracodawcę zatrudniającego co najmniej 20 pracowników z przyczyn niedotyczących pracownika (art. 10 ust. 1 ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, tzw. ustawa o zwolnieniach grupowych - DzU nr 90, poz. 844 ze zm.). Jednocześnie liczba zwolnionych pracowników musi być mniejsza niż wymagana dla zwolnień grupowych (wystarczy zwolnić jednego lub dwóch pracowników w okresie nieprzekraczajacym 30 dni).
Odprawa pieniężna zależy do zakładowego stażu pracy u pracodawcy, z którym następuje rozwiązanie umowy o pracę, i przysługuje ona w następującej wysokości:
- 1-miesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 2 lata,
- 2-miesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od 2 do 8 lat,
- 3-miesięcznego wynagrodzenia - jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad 8 lat.
Odprawę ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Jej wysokość nie może przekroczyć 15-krotnego minimalnego wynagrodzenia za pracę, czyli w 2009 r. jest to kwota 19 140 zł (art. 8 ustawy o zwolnieniach grupowych).
Należy podkreślić, że nie ma przy tym znaczenia, czy w przeszłości pracownik otrzymał już taką odprawę u tego lub innego pracodawcy. Natomiast „zatrudnienie u danego pracodawcy” należy rozumieć jako cały okres zatrudnienia u niego, nawet jeśli nie trwał on w sposób ciągły.
Najwięcej wątpliwości budzą przyczyny stanowiące wyłączny powód uzasadniający rozwiązanie stosunku pracy. Wydaje się, że należy je rozumieć jako sytuację, w której bez zaistnienia tych przyczyn nie zostałaby podjęta przez pracodawcę indywidualna decyzja o zwolnieniu pracownika, czyli np.: likwidacja stanowiska pracy, zła kondycja finansowa firmy, reorganizacja czy kryzys gospodarczy.
Dyskusyjny pozostaje natomiast brak zgody pracownika na przyjęcie nowych warunków pracy lub płacy wynikających z wypowiedzenia zmieniającego (art. 42 k.p.), które są zgodne z jego wykształceniem, kwalifikacjami zawodowymi i stanem zdrowia. Taki brak aprobaty ze strony pracownika może być potraktowany w niektórych przypadkach jako współprzyczyna rozwiązania stosunku pracy i wtedy pracownik nie nabędzie prawa do odprawy. Należy również podkreślić, że pracownikowi, który nabywa uprawnienie do odprawy pieniężnej z ustawy o grupowych zwolnieniach i jednocześnie przechodzi na rentę lub emeryturę, przysługują oba świadczenia w pełnej wysokości, czyli jednomiesięczna odprawa rentowa z tytułu niezdolności do pracy lub emerytalna (art. 921 k.p.) oraz odprawa pieniężna z tytułu zwolnienia z pracy w wysokości uzależnionej od okresu zatrudnienia u tego pracodawcy.