RADA
Pracownikowi należy wypłacić ekwiwalent za urlop w wysokości 3045 zł brutto. Pracownik przez ostatnie 4 miesiące do zakończenia umowy będzie przebywał na zwolnieniu lekarskim, więc do podstawy ekwiwalentu wliczamy wynagrodzenie otrzymane od marca do maja br.
UZASADNIENIE
Wysokość ekwiwalentu za urlop należy obliczyć na podstawie wynagrodzenia z okresu bezpośrednio poprzedzającego miesiąc, w którym nastąpiło nabycie do niego prawa. Składniki wynagrodzenia określone w stawce miesięcznej w stałej wysokości należy uwzględnić w wysokości należnej pracownikowi w miesiącu nabycia prawa do ekwiwalentu. Natomiast składniki wynagrodzenia o zmiennej wysokości przysługujące za okresy nie dłuższe niż 1 miesiąc powinni Państwo uwzględnić w przeciętnej wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie 3 miesięcy poprzedzających miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu. Państwa pracownikowi przez całe 3 miesiące poprzedzające miesiąc nabycia prawa do ekwiwalentu lub przez okres krótszy, ale obejmujący pełny miesiąc (miesiące) kalendarzowy, nie przysługuje wynagrodzenie, bo pobiera zasiłek chorobowy.
Przy ustalaniu ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy należy zatem uwzględnić najbliższe miesiące, za które to wynagrodzenie przysługiwało. Stosunek pracy pracownika zakończy się we wrześniu, dlatego podstawę ekwiwalentu powinno stanowić wynagrodzenie za czerwiec, lipiec i sierpień. Ponieważ jednak pracownik od czerwca do września przebywa na zwolnieniu lekarskim, to podstawę ekwiwalentu będzie stanowiło średnie wynagrodzenie wypłacone w marcu, kwietniu i maju:
2600 zł + 500 zł + [(168 zł + 124 zł) : 3 miesiące] = 3197,33 zł.
Do podstawy ekwiwalentu należy wliczyć premię kwartalną (nie należy wliczać premii uznaniowej) i wynagrodzenie za godziny nadliczbowe.
Następnie należy wyliczyć stawkę za jeden dzień urlopu. W tym celu należy podzielić podstawę wymiaru (3197,33 zł brutto) przez współczynnik urlopowy (21 w 2008 r.):
3197,33 zł : 21 = 152,25 zł.
Z kolei stawkę za jeden dzień urlopu (152,25 zł) należy podzielić przez 8 godzin, w celu uzyskania kwoty za jedną godzinę urlopu:
152,25 zł : 8 godz. = 19,03 zł.
Należy przeliczyć urlop na godziny. Pracownik nie wykorzystał 20 dni urlopu, co daje 160 godzin urlopu:
20 dni × 8 godz. = 160 godz.
Kwotę za jedną godzinę urlopu (19,03 zł) należy pomnożyć przez liczbę godzin niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego (160 godz.):
19,03 zł × 160 godz. = 3045 zł.
Otrzymana kwota (3045 zł brutto) jest ekwiwalentem pieniężnym za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, którą powinni Państwo wypłacić pracownikowi.
PRZYKŁAD
Z końcem września panu Tomaszowi rozwiąże się umowa o pracę z firmą, w której pracował od dwóch lat na pełny etat. Tomasz S. otrzymuje wynagrodzenie prowizyjnie. Od 1 czerwca br. jest na zwolnieniu lekarskim, które zostało wydane przez lekarza z datą do końca września br. W marcu br. zarobił 3200 zł, w kwietniu br. 2800 zł, a w maju br. 3600 zł. Pracodawca wypłacał mu co miesiąc stałą premię w wysokości 300 zł. Pracodawca wypłaci mu ekwiwalent 1333,12 zł za 8 dni (64 godzin) niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego. Kwota ta to wynik następujących działań:
• podstawa ekwiwalentu: [(3200 zł + 2800 zł + 3600 zł) : 3 miesiące] + 300 zł = 3500 zł,
• ekwiwalent za dzień urlopu: 3500 zł : 21 = 166,67 zł,
• ekwiwalent za godzinę urlopu:
166,67 zł : 8 godzin = 20,83 zł,
• ekwiwalent za 8 dni urlopu: 20,83 zł × 64 godzin = 1333,12 zł.
• § 11, § 14-18 rozporządzenia z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop (DzU nr 2, poz. 14 ze zm.).
Joanna Bartosik
specjalista w zakresie prawa pracy
Orzecznictwo uzupełniające:
• Tak zwana premia uznaniowa, która nie ma charakteru roszczeniowego, nie stanowi składnika wynagrodzenia za pracę i wobec tego nie mieści się w pojęciu wynagrodzenia urlopowego. Nie może więc być uwzględniana w wysokości odszkodowania z tytułu wadliwego rozwiązania stosunku pracy, a także wynagrodzenia za okres zawieszenia w czynnościach tymczasowego kierownika przedsiębiorstwa państwowego. (Wyrok Sądu Najwyższego z 20 lipca 2000 r., I PKN 17/00, OSNP 2002/3/77).