Co do zasady, zgodnie z przepisem art. 291 par. 1 k.p., roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie jednak przepis art. 291 par. 2 k.p., stosownie do którego treści roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody, wyrządzonej przez pracownika wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych, ulegają przedawnieniu z upływem jednego roku od dnia, w którym pracodawca powziął wiadomość o wyrządzeniu przez pracownika szkody, nie później jednak niż z upływem trzech lat od jej wyrządzenia.
Jednak modyfikację powyższej zasady wprowadza przepis art. 291 par. 3 k.p., stosownie do którego treści, jeśli pracownik umyślnie wyrządził szkodę, do przedawnienia roszczenia o naprawienie tej szkody stosuje się przepisy kodeksu cywilnego. Tym samym do roszczeń pracodawcy o naprawienie szkody wyrządzonej przez pracownika umyślnie będą miały zastosowanie terminy przedawnienia określone w art. 442 k.c.
Zgodnie z par. 1 przepisu art. 442 k.c. roszczenia te ulegają przedawnieniu z upływem trzech lat od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia, nie później jednak niż z upływem dziesięciu lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę. Termin przedawnienia roszczenia pracodawcy o naprawienie szkody uzależniony będzie zatem od tego, czy szkoda została wyrządzona przez pracownika umyślnie lub nieumyślnie.
Podstawa prawna:
• art. 291 ustawy z 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 z późn. zm),
• art. 422 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. nr 16, poz. 93 z późn. zm.).