Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy istnieje możliwość zawarcia umowy zakazującej pracownikowi prowadzenia działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy w czasie trwania stosunku pracy. Umowa taka może być zawarta jednocześnie z umową o pracę (art. 1011 k.p.) lub też w czasie trwania stosunku pracy.
W myśl obowiązujących przepisów za działalność konkurencyjną należy uznać wszelką działalność, która obiektywnie mogłaby negatywnie oddziaływać na interesy prowadzone przez pracodawcę.
Pojęcie zakazu w tym przypadku może być bardzo szerokie i powinno być w celu uniknięcia wątpliwości bardzo precyzyjnie określone w umowie, przy zachowaniu zasady niedyskryminacji pracownika, tzn. zakazana działalność musi mieć bezpośredni związek z działalnością pracodawcy określoną w odpowiednich przepisach.
Ponadto za działalność konkurencyjną może być uznane m.in.: prowadzenie przez pracownika lub byłego pracownika samodzielnej działalności gospodarczej (jako odrębny podmiot gospodarczy), świadczenie przez pracownika pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz innego podmiotu, który jest konkurencyjny wobec pracodawcy.
Niezastosowanie się przez pracownika do zawartego w umowie zakazu konkurencji stanowi naruszenie obowiązków pracowniczych i może stanowić podstawę do zastosowania kar porządkowych. Pracodawca może również w takim przypadku rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę za wypowiedzeniem lub też bez wypowiedzenia z jego winy.