W razie wniesienia przez pracownicę odwołania do sądu od dokonanego wypowiedzenia będzie musiała w pozwie wskazać wartość przedmiotu sporu. Prawidłowe ustalenie wartości przedmiotu sporu jest wskazówką dla sądu, czy jest on właściwy do rozpoznania sprawy i czy żądania stawiane przez pracownicę są realne i uzasadnione. W sprawach o roszczenia pieniężne, wartość przedmiotu sporu stanowi podana kwota pieniężna.
W sprawach o roszczenia pracowników dotyczące nawiązania, istnienia lub rozwiązania stosunku pracy przy umowach:
- na czas określony - wartość przedmiotu sporu stanowi suma wynagrodzenia za pracę za okres sporny, lecz nie więcej niż za rok,
- na czas nieokreślony - wartość przedmiotu sporu stanowi suma wynagrodzenia za pracę za rok (art. 231 Kodeksu postępowania cywilnego).
W sprawach pracowniczych obowiązek wniesienia opłaty sądowej jest znacznie ograniczony, bo dotyczy roszczeń, które przekraczają 50 000 zł. W przedmiotowym stanie faktycznym powinna być pobrana opłata stosunkowa, która wynosi 5% wartości przedmiotu sporu (art. 13, art. 35 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych - DzU nr 167, poz. 1398).
Opłacie podlega nie tylko pozew i wniosek wszczynający postępowanie w sprawie sporządzony w formie pisemnej, lecz również złożony ustnie do protokołu. Sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek braku opłaty.
Opłata sądowa należy do kosztów sądowych. Sąd pracy w orzeczeniu kończącym postępowanie rozstrzyga o kosztach sądowych, do których należą m.in. koszty wezwania świadków na rozprawę, opinii biegłych, zastępstwa procesowego itp. Z reguły, jeśli sprawę przegra pracodawca, jest on zobowiązany do zwrotu takich wydatków.