Okres pozostawania w dyspozycji pracodawcy, który decyduje o czasie pracy pracownika, rozpoczyna się od momentu stawienia się pracownika do pracy w wyznaczonym przez pracodawcę miejscu i kończy z upływem określonego czasu pracy lub później, jeśli istnieje konieczność wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych.
Czas dojazdu z domu do stałego miejsca pracy, jak również powrotu z pracy do domu nie jest zaliczany do czasu pracy.
Czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę (norma dobowa) i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy (norma tygodniowa) w obowiązującym w zakładzie okresie rozliczeniowym. W niektórych systemach czasu pracy (system równoważny, system skróconego tygodnia pracy, system weekendowy) norma dobowa czasu pracy może zostać rozszerzona do 12 godzin, a w szczególnych przypadkach nawet do 16 i 24 godzin.
Warunkiem pracy powyżej 8 godzin na dobę w takim przypadku jest wyznaczenie pracownikowi pracy w innych dniach poniżej 8 godzin na dobę lub zapewnienie większej liczby dni wolnych w przyjętym okresie rozliczeniowym.
Praca powyżej wskazanych norm czasu pracy jest pracą w godzinach nadliczbowych. Powinna być rekompensowana czasem wolnym lub dodatkami przysługującymi oprócz normalnego wynagrodzenia w wysokości 50% lub 100% wynagrodzenia.