Pracownik, który został odsunięty od pracy z powodu podejrzenia, że jest nosicielem choroby zakaźnej i nie podjął zaproponowanej mu innej pracy, nie ma prawa do świadczeń z tytułu niezdolności do pracy.
Wynagrodzenie za czas choroby i zasiłek chorobowy przysługują pracownikowi, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby (art. 6 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, zwanej dalej ustawą zasiłkową). Tak samo jak niezdolność do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania dotychczasowej pracy z powodu podejrzenia nosicielstwa zarazków choroby zakaźnej (art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy zasiłkowej).
Jeżeli pracownik zajmuje stanowisko pracy polegające na kontakcie z innymi osobami (np. nauczyciel w szkole) albo bezpośrednim kontakcie z żywnością (np. praca w kuchni), z powodu możliwości ewentualnego zarażenia większej liczby osób pracodawca ma obowiązek odsunąć pracownika od wykonywania pracy na tym stanowisku.
W przypadku podejrzenia nosicielstwa choroby zakaźnej podstawą wypłaty wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego jest decyzja inspektora sanitarnego (art. 6 ust. 2 pkt 1 ustawy zasiłkowej).
Decyzję w sprawie podejrzenia lub rozpoznania choroby zakaźnej wydaje państwowy inspektor sanitarny (art. 33 ust. 1 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, zwanej dalej ustawą o chorobach zakaźnych). Państwowy inspektor sanitarny może również w decyzji nakazać osobie podejrzanej o chorobę zakaźną lub zakażenie wstrzymanie się od wykonywania pracy. Decyzję państwowego inspektora sanitarnego należy wykonać natychmiast (art. 33 ust. 3 ustawy o chorobach zakaźnych). Ma to na celu zapobieżenie dalszemu szerzeniu się choroby zakaźnej.
Jeżeli państwowy inspektor sanitarny wyda decyzję o stwierdzeniu lub podejrzeniu choroby zakaźnej, pracodawca odsuwa pracownika od wykonywania obowiązków i wypłaca mu wynagrodzenie za czas choroby, a następnie zasiłek chorobowy. Wysokość wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego wynosi 80% podstawy wymiaru, a zasiłku chorobowego za czas pobytu w szpitalu 70% podstawy wymiaru (art. 11 ust. 1 i 1a ustawy zasiłkowej oraz art. 92 § 1 pkt 1 k.p.).
Mimo wydania przez państwowego inspektora sanitarnego decyzji o podejrzeniu choroby zakaźnej prawo do świadczeń z tytułu niezdolności do pracy nie przysługuje, jeżeli pracownik nie wyraził zgody na zmianę zaproponowanego przez pracodawcę stanowiska, które powinno być zgodne z kwalifikacjami pracownika.
Jeżeli pracownik odmówi przyjęcia innej propozycji pracodawcy zgodnej z jego kwalifikacjami albo wykonywania innej pracy po przeszkoleniu, to nie ma prawa do wynagrodzenia chorobowego i zasiłku chorobowego mimo decyzji państwowego inspektora sanitarnego.