Szczegóły dotyczące wyposażania obiektów w gaśnice zostały zawarte w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 80 poz. 563), który stanowi że każdy budynek użyteczności publicznej, budynek produkcyjny, magazynowy, inwentarski oraz plac składowy powinien być wyposażony w gaśnice przenośne spełniające wymagania Polskich Norm będących odpowiednikami norm europejskich (EN) dotyczących gaśnic, lub w gaśnice przewoźne zwane też agregatami gaśniczymi. Z obowiązku wyposażania w gaśnice zwolnione są budynki mieszkalne jedno i wielorodzinne.
Obowiązujące obecnie w Polsce przepisy, w znaczny sposób uprościły zasady dotyczące ilości i miejsc lokalizacji gaśnic. W budynkach użyteczności publicznej ilość gaśnic zależy wyłącznie od kategorii zagrożenia ludzi oraz jego powierzchni, w obiektach inwentarskich i przemysłowych również od współczynnika obciążenia ogniowego, czyli wartości cieplnej średniej ilości materiałów palnych zgromadzonych na 1 m2 jego powierzchni. Biorąc pod uwagę, że gaśnice produkowane są w stosunkowo szerokim asortymencie pojemności, zamiast określania konkretnego typu, wprowadzono pojęcie jednej jednostki masy lub objętości środka gaśniczego zawartego w gaśnicach, wynoszącej 2 kg lub 3 dm3. Tak więc jedna jednostka masy środka gaśniczego w budynkach kwalifikowanych do kategorii zagrożenia ludzi, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach szczególnych, powinna przypadać na każde 100 m2 powierzchni strefy pożarowej niechronionej stałym urządzeniem gaśniczym w budynku lub jego części. Podobny współczynnik obowiązuje również w obiektach o obciążeniu ogniowym przekraczającym wartość 500 MJ/m2 oraz pomieszczenia zagrożone wybuchem. W pozostałych budynkach i obiektach, jedna jednostka powinna przypadać na każde 300 m2 strefy.
Drugim kryterium jest dostępność, czyli odległość dojścia do najbliższej gaśnicy, która nie powinna być większa niż 30 metrów. Oznacza to, że mniejszych pomieszczeniach, zamiast np. trzech gaśnic dwukilogramowych można zamiennie zastosować jedną gaśnicę sześciokilogramową.
Podejmując decyzję o wyborze rodzaju gaśnicy, należy uwzględnić charakter materiałów palnych występujących w rozpatrywanej strefie. W celu łatwiejszego usystematyzowania, materiały palne podzielono na kilka grup oznaczonych dużymi literami alfabetu.
Do grupy A przyporządkowano materiały palne stałe, takie jak papier, drewno czy tkaniny, do grupy B materiały palne płynne lub topiące się pod wpływem temperatury np. benzyna, rozpuszczalniki, smoła, parafina itp., a grupę C stanowią gazy palne. Niedawno wprowadzono jeszcze jedną grupę pożarów oznaczaną literą F, obejmującą pożary tłuszczy i olejów spożywczych w urządzeniach kuchennych. Określenie przeznaczenia do jakich grup pożarów gaśnica jest dostosowana, opisane jest na jej etykiecie w postaci wymienionych wcześniej dużych liter alfabetu oraz czytelnych, łatwych do zrozumienia piktogramów.
Oczywiście większość gaśnic ma zastosowanie uniwersalne, na przykład BC lub ABC. Na etykiecie gaśnicy znajduje się też informacja o tym, czy sprzętu można używać do gaszenia urządzeń będących pod napięciem elektrycznym, oraz krótka instrukcja obsługi.
Zasady
Przy rozmieszczaniu gaśnic w budynku należy stosować następujące zasady:
- gaśnice powinny być rozmieszczane w miejscach łatwo dostępnych i widocznych, np. przy wejściach do budynków, na korytarzach, klatkach schodowych, przy wyjściach z pomieszczeń na zewnątrz itp.,
- należy je rozmieszczać w miejscach nie narażających ich na uszkodzenie mechaniczne oraz działanie źródeł ciepła takich jak piece, grzejniki czy miejsca silnie nasłonecznione,
- o ile pozwalają na to warunki techniczne, to w obiektach wielokondygnacyjnych gaśnice należy umieszczać w tych samych miejscach na każdej kondygnacji.
Miejsce lokalizacji gaśnicy powinno być oznakowane piktogramem zgodnym z obowiązującą Polską Normą PN-92-N-011256/01a do samego sprzętu powinien być zapewniony dostęp o szerokości co najmniej 1 m.
Instalacja wodociągowa przeciwpożarowa, czyli hydranty wewnętrzne.
W niektórych budynkach użyteczności publicznej oraz w budynkach o charakterze przemysłowym, niezależnie od gaśnic, należy zainstalować wewnętrzne hydranty przeciwpożarowe. Parametry techniczne tych urządzeń, oraz szczegółowy wykaz obiektów w których wymagana jest instalacja hydrantowa, określa Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 80 poz. 563).
Rozróżnia się trzy rodzaje tych urządzeń:
1. hydrant wewnętrzny z wężem półsztywnym o średnicy 25 mm zwany „Hydrantem 25”
2. hydrant wewnętrzny z wężem płasko składanym o średnicy 52 mm zwany „Hydrantem 52”
3. nie wyposażony w wąż pożarniczy zawór hydrantowy zwany „Zaworem 52”. umieszczany na pionie nawodnionym w budynkach wysokich i wysokościowych.
Hydranty wewnętrzne powinny spełniać wymagania określone w aktualnych obowiązujących Polskich Normach dotyczących tych urządzeń, będących odpowiednikami norm europejskich (EN). W budynkach wzniesionych przed dniem 25 lipca 2003 r., do czasu przebudowy lub rozbudowy instalacji wodociągowej przeciwpożarowej dopuszcza się stosowanie hydrantów wewnętrznych starszego typu, pod warunkiem że były one zgodne z obowiązującymi w tym czasie Polskimi Normami lub posiadały stosowne świadectwa zgodności (certyfikaty).
Hydranty wewnętrzne powinny być instalowane przy drogach komunikacji ogólnej tzn. korytarzach, hollach, przy wejściach do budynków i klatek schodowych, w przedsionkach przeciwpożarowych lub na klatkach schodowych a w pomieszczeniach produkcyjnych i magazynowych przy wyjściach na przestrzeń otwartą.
Stałe urządzenia gaśnicze
Niektóre obiekty o szczególnym znaczeniu dla administracji krajowej lub dziedzictwa narodowego powinny być wyposażane w automatyczne stałe urządzenia gaśnicze. Pełny wykaz obiektów, w których istnieje obowiązek stosowania takich urządzeń wymieniony jest w § 23 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 80 poz. 563).
Pożarowa instalacja sygnalizacyjno alarmowa oraz dźwiękowe systemy ostrzegawcze
Podobnie jak w przypadku obowiązku wyposażania obiektów w stałe urządzenia gaśnicze, istnieją obiekty, które należy obowiązkowo wyposażać w systemy automatycznej sygnalizacji pożarowej i automatycznego powiadamiania straży pożarnej oraz systemy dźwiękowych systemów ostrzegawczych umożliwiających rozgłaszanie sygnałów i komunikatów głosowych dla potrzeb bezpieczeństwa. Wykaz tych obiektów zawierają § 24 i 25 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z 21 kwietnia 2006 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (DzU nr 80 poz. 563).