Zasady wypłacania trzynastki
Pracownik nabywa prawo do dodatkowego trzynastego wynagrodzenia w pełnej wysokości po przepracowaniu u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego. Pracownik, który pracuje krócej również ma możliwość otrzymania „trzynastki”. Pracownik, który nie przepracował u danego pracodawcy całego roku kalendarzowego, ale przepracował co najmniej 6 miesięcy nabywa prawo do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości proporcjonalnej do okresu przepracowanego.
Kiedy nie jest wymagany okres 6 miesięcy pracy?
Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej nie wymaga się przepracowania co najmniej 6 miesięcy w następujących przypadkach:
1) nawiązania stosunku pracy w trakcie roku kalendarzowego z nauczycielem i nauczycielem akademickim zgodnie z organizacją pracy szkoły (szkoły wyższej);
2) zatrudnienia pracownika do pracy sezonowej, jeżeli umowa o pracę została zawarta na sezon trwający nie krócej niż trzy miesiące;
3) powołania pracownika do czynnej służby wojskowej albo skierowania do odbycia służby zastępczej;
4) rozwiązania stosunku pracy w związku z:
a) przejściem na emeryturę, rentę szkoleniową albo rentę z tytułu niezdolności do pracy lub świadczenie rehabilitacyjne,
b) przeniesieniem służbowym, powołaniem lub wyborem,
c) likwidacją pracodawcy albo zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących pracodawcy,
d) likwidacją jednostki organizacyjnej pracodawcy lub jej reorganizacją;
5) podjęcia zatrudnienia:
a) w wyniku przeniesienia służbowego,
b) na podstawie powołania lub wyboru,
c) w związku z likwidacją poprzedniego pracodawcy albo ze zmniejszeniem zatrudnienia z przyczyn dotyczących tego pracodawcy,
d) w związku z likwidacją jednostki organizacyjnej poprzedniego pracodawcy lub jej reorganizacją,
e) po zwolnieniu z czynnej służby wojskowej albo po odbyciu służby zastępczej;
6) korzystania:
a) z urlopu wychowawczego,
aa) z urlopu macierzyńskiego,
ab) (uchylona),
ac) z urlopu ojcowskiego,
ad) z urlopu na warunkach urlopu macierzyńskiego,
ae) (uchylona),
b) z urlopu dla poratowania zdrowia,
c) przez nauczyciela lub nauczyciela akademickiego z urlopu do celów naukowych, artystycznych lub kształcenia zawodowego;
6a) korzystania z urlopu rodzicielskiego;
7) wygaśnięcia stosunku pracy w związku ze śmiercią pracownika.
Kto nie otrzyma trzynastki?
Pracownik nie nabywa prawa do wynagrodzenia rocznego w 4 przypadkach. Po pierwsze w razie nie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy trwającej dłużej niż dwa dni. Po drugie w przypadku stawienia się pracownika do pracy lub przebywania w pracy w stanie nietrzeźwości. Po trzecie w sytuacji wymierzenia pracownikowi kary dyscyplinarnej wydalenia z pracy lub ze służby. Po czwarte rozwiązania z pracownikiem umowy o prace bez wypowiedzenia z winy pracownika również uniemożliwia pracownikowi otrzymanie „trzynastki”.
Kiedy wypłata?
Wynagrodzenie roczne wypłaca się pracownikowi nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku kalendarzowego następującego po roku, za który przysługuje dodatkowe wynagrodzenie. Pracodawca ma obowiązek wypłacić pracownikowi dodatkowe trzynaste wynagrodzenie, jeśli nie zachodzą przyczyny pozbawiające pracownika prawa do tego świadczenia pieniężnego.
Pracownikowi, z którym rozwiązano stosunek pracy w związku z likwidacją pracodawcy, wynagrodzenie roczne wypłaca się w dniu rozwiązania stosunku pracy.
Polecamy: Kodeks pracy 2021. Praktyczny komentarz z przykładami
Trzynasta pensja jest składnikiem obowiązkowym wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w sferze budżetowej.
Wysokość trzynastki
Trzynaste dodatkowe wynagrodzenie ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za prace otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął prace w wyniku przywrócenia do pracy.
Przy ustalaniu wysokości „trzynastki” nie uwzględnia się wynagrodzenia otrzymanego w okresie nieobecności pracownika z powodu choroby.
Podstawa prawna:
Ustawa z dnia 12 listopada 1997 roku o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (Dz. U. z 1997 r. Nr 160, poz. 1080 z późn. zm.)