11 maja 2012 r. została uchwalona ustawa o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw. Ustawa ta wprowadziła rozwiązania polegające na stopniowym podwyższaniu wieku emerytalnego dla kobiet i mężczyzn do jednakowego poziomu 67 lat. Wprowadzenie zmian w zakresie wieku emerytalnego wymaga odpowiedniego dostosowania regulacji prawnych nawiązujących do wysokości wieku emerytalnego, a regulacje te powinny wejść w życie jednocześnie ze zmianami w powszechnym systemie emerytalnym. Powyższa ustawa nie zawiera zmian we wszystkich ustawach, które powinny być wprowadzone w związku z podwyższeniem i zrównaniem wieku emerytalnego kobiet i mężczyzn.
Kosiniak-Kamysz: będziemy promować politykę senioralną >>
Analiza systemu przepisów łączących się z wiekiem emerytalnym obejmuje następujące grupy przepisów:
1. przepisy, których bezwzględnym skutkiem jest rozwiązanie stosunku pracy lub utrata możliwości zajmowania dotychczasowego stanowiska,
2. regulacje odnoszące się do wieku jako wyznacznika uprawnień do wykonywania określonych czynności zawodowych,
3. normy przyznające prawa do zabezpieczenia społecznego w związku z faktem ukończenia wieku 60 lub 65 lat,
4. przepisy uprawniające pracodawcę do wcześniejszego rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem z osiągnięciem przez niego wieku 60 lub 65 lat.
Zmiany projektowane nową ustawą dotyczą przepisów pragmatyk zawodowych, które z natury w odmienny sposób określają katalog praw i obowiązków pracowniczych pewnych kategorii pracowników. Jednakże skoro zmiany w systemie ubezpieczeń społecznych zmierzają do zrównania uprawnień emerytalnych wszystkich ubezpieczonych i jednocześnie do wydłużenia okresu aktywności zawodowej (m.in. z uwagi na stałe wydłużanie się okresu życia), zasadne jest także dążenie do zrównania uprawnień w zakresie możliwości pozostawania w zatrudnieniu wszystkich osób pozostających w stosunku pracy, a zatem także tych osób, których prawa i obowiązki regulują w szczególny sposób przepisy pragmatyk zawodowych.
W aktualnym stanie prawnym wiele z nich zawiera rozwiązania prawne, pozwalające na rozwiązanie stosunku pracy z pracownikiem, który osiągnął (wynikający z obecnych przepisów), wiek emerytalny, uniemożliwiając tym samym tym osobom kontynuowanie kariery zawodowej. Taki stan rzeczy w sytuacji, gdy wzrasta długość oraz standard życia, a także gdy następuje ciągły rozwój technologiczny, poprawiający warunki pracy - jest niejednokrotnie postrzegany przez zainteresowanych kontynuowaniem kariery zawodowej jako dyskryminacja ze względu na wiek.
Zobacz: Projekt ustawy na stronie MPiPS