Podstawą tego typu rozwiązań jest np. założenie księgi wyjść pracowników w czasie godzin pracy. Pracownik za zgodą przełożonego wpisuje do księgi przewidywany czas pozostawania poza zakładem pracy w sprawach osobistych, jak również cel wyjścia, potwierdzając to własnoręcznym podpisem i wpisuje datę. W takiej księdze mogą być również rejestrowane wyjścia poza miejsce pracy w celach służbowych (spotkania służbowe).
Natomiast w przypadku gdy pracownik opuszcza teren zakładu pracy w celu załatwienia spraw osobistych, nie informując o tym ustnie przełożonego ani też nie wpisując się w „księdze wyjść”, grozi mu kara porządkowa.
Zagadnienia kontrolne w zakresie czasu pracy >>
Pracodawca może również wprowadzić w zakładzie pracy jedną przerwę w pracy w wymiarze nieprzekraczającym 60 minut, przeznaczoną na spożycie przez pracownika posiłku lub załatwienie spraw osobistych (art. 141 k.p.). Jest to tzw. przerwa obiadowa. Przerwa ta nie jest wliczana do czasu pracy, a warunkiem korzystania z niej jest formalne wprowadzenie do układu zbiorowego pracy, regulaminu pracy lub umowy o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy.
Przepisy przewidują również wiele sytuacji osobistych pracownika, w których pracodawca ma obowiązek udzielić pracownikowi dni wolnych od pracy (tzw. urlop okolicznościowy). Nie są one wliczane do urlopu wypoczynkowego, ale stanowią odrębną część dni wolnych przysługujących w związku z określonym zdarzeniem w życiu pracownika. Pracodawca zwalnia również od pracy pracownika będącego krwiodawcą w celu oddania krwi.