Za pracowników nowo przyjętych, którzy ukończyli 50 lat przez 12 miesięcy nie opłaca się składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Ponadto wynagrodzenie za czas choroby dla takich pracowników jest wypłacane tylko przez 14 dni w ciągu roku kalendarzowego.
14-dniowe wynagrodzenie chorobowe
Zasadą jest, że pracodawca za czas choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną, trwającą łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, jest zobowiązany wypłacić pracownikowi wynagrodzenie chorobowe w wysokości 80 proc., chyba że obowiązujące w zakładzie przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu. Natomiast w przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia, pracodawca jest zobowiązany wypłacić wynagrodzenie za czas choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną za okres łączny do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, a nie 33 dni tak jak w stosunku do pozostałych zatrudnionych. Za czas niezdolności do pracy, trwającej łącznie dłużej niż 30 dni lub 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
Należy zaznaczyć, że krótszy okres wypłaty wynagrodzenia dla pracownika, który ukończył 50. rok życia, dotyczy niezdolności pracownika do pracy przypadającej po roku kalendarzowym, w którym pracownik ukończył 50. rok życia.
Niezdolność do pracy na przełomie roku
Czy pracownik w wieku powyżej 50. roku życia, którego niezdolność do pracy trwa na przełomie roku kalendarzowego powinien otrzymać wynagrodzenie za okres choroby czy zasiłek chorobowy? Otóż rodzaj świadczenia otrzymywanego przez niego od 1 stycznia zależy od tego, czy w ostatnim dniu poprzedniego roku kalendarzowego miał on prawo do wynagrodzenia za okres choroby, czy może miał już prawo do zasiłku chorobowego. Jeżeli w dniu 31 grudnia pracownik miał prawo do wynagrodzenia, ponieważ nie chorował w tym roku dłużej niż przez okres 14 dni – to od 1 stycznia pracownikowi temu nadal przysługuje wynagrodzenie – przez kolejny okres 14 dni (okres 14 dni liczony jest od 1 stycznia danego roku). Jeżeli w dniu 31 grudnia pracownikowi przysługiwał zasiłek chorobowy (ponieważ w tym roku był niezdolny do pracy z powodu choroby przez okres dłuższy niż 14 dni), to od 1 stycznia przysługuje mu nadal zasiłek chorobowy za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy. Jeżeli w niezdolności do pracy wystąpi przerwa, po przerwie pracodawca jest zobowiązany wypłacić takiemu pracownikowi wynagrodzenie za okres 14 dni choroby (okres ten będzie liczony nie od 1 stycznia, ale od pierwszego dnia niezdolności do pracy, przypadającej po przerwie).
Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i wypłaca za każdy dzień niezdolności do pracy, nie wyłączając dni wolnych od pracy. Ponadto wynagrodzenie to nie ulega obniżeniu w przypadku ograniczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i nie przysługuje w przypadkach, w których pracownik nie ma prawa do zasiłku chorobowego. Wynagrodzenie przysługujące pracownikowi za okres choroby nie podlega obniżeniu o 25 proc. z powodu niedostarczenia zaświadczenia lekarskiego w terminie 7 dni od daty jego otrzymania.
Więcej na ten temat znajdziesz w płatnej części serwisu w artykule: Zwolnienie z obowiązku opłacania składek na FP i FGŚP za pracowników 50+
Podstawa prawna:
- art. 92 Kodeksu pracy,
- art. 104b ustawy z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DzU z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.),
- art. 9b ustawy z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (DzU nr 158, poz. 1121 ze zm.).