Faktura elektroniczna – to elektroniczna postać klasycznej papierowej formy wystawiania faktur (tzw. e-faktura). Dopuszczalność jej stosowania w obrocie możliwa jest po spełnieniu ściśle określonych warunków przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Finansów z 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (DzU nr 133, poz. 1119). Treść oraz skutki prawne wystawienia oraz otrzymania faktury w formie elektronicznej są identyczne jak w przypadku faktury papierowej.
Aby skutecznie posługiwać się fakturami elektronicznymi, należy obok otrzymania kwalifikowanego certyfikatu (ewentualnie stosowania tzw. systemu EDI) uzyskać również zgodę – akceptację wystawiania faktur w tej formie od ich odbiorców. Jeżeli podatnik zdecyduje się na przesyłanie faktur drogą elektroniczną, w taki sam sposób powinien przesyłać faktury korygujące, chyba że staną ku temu na przeszkodzie problemy natury technicznej, wówczas akceptowalna jest forma papierowa. Akceptacja otrzymywania faktur w postaci elektronicznej może być w każdym czasie przez ich odbiorcę cofnięta.
Faktury elektroniczne powinny być przechowywane przez ich wystawcę oraz odbiorcę w formie elektronicznej w odpowiednim formacie, tj. w takim, w jakim zostały przesłane. Zastosowane środki zabezpieczające muszą gwarantować równocześnie autentyczność ich pochodzenia oraz integralność ich treści, a także czytelność przez cały okres ich przechowywania. Organom podatkowym oraz kontroli skarbowej należy zapewnić stały dostęp drogą elektroniczną do tych danych.