Kiedy kurs opłacony przez pracodawcę jest zwolniony ze składek i podatku

Opłacony przez Państwa kurs dokształcający, przedłużający ważność zaświadczenia uprawniającego pracowników – kierowców do przewozu drogowego towarów niebezpiecznych, nie jest przychodem ze stosunku pracy tych osób. Zatem jest to świadczenie zwolnione zarówno z podatku, jak i ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne.

Prowadzenie pojazdu przewożącego towary niebezpieczne po drogach publicznych, a także po innych ogólnodostępnych drogach wymaga od kierowcy odpowiednich kwalifikacji. Ich uzyskanie jest możliwe po odbyciu przez pracownika specjalnych kursów zakończonych egzaminem. Chodzi przede wszystkim o konieczność posiadania zaświadczenia ADR potwierdzającego ukończenie z wynikiem pozytywnym kursu dokształcającego początkowego dla kierowców transportujących przedmioty niebezpieczne. W roku poprzedzającym datę upływu ważności tego zaświadczenia kierujący pojazdem musi odbyć dokształcający kurs doskonalący, którego ukończenie przedłuża ważność uprawnienia do przewożenia niebezpiecznych ładunków na okres kolejnych 5 lat. W przypadku pracowników koszt takiego kursu (w tym koszt egzaminu) ponosi pracodawca (art. 10 ust. 4 i art. 11 ust. 1 ustawy z 28 października 2002 r. o przewozie towarów niebezpiecznych).

WAŻNE!

Koszt kursu (w tym koszt egzaminu) dokształcającego dla pracowników – kierowców transportujących przedmioty niebezpieczne ponosi pracodawca.

Dla pracownika – kierowcy przewożącego na polecenie pracodawcy niebezpieczne ładunki kurs przedłużający uprawnienie do wykonywania tego rodzaju pracy należy uznać za obowiązkowe szkolenie niezbędne do wykonywania przez pracownika obowiązków służbowych oraz za podnoszące umiejętności wykonywania bieżących zadań służbowych.

W związku z tym opłacenie przez Państwa tego rodzaju kursu nie będzie stanowić przysporzenia majątkowego dla pracowników – kierowców. Zatem od takiego świadczenia nie należy odprowadzać ani podatku, ani składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Takie stanowisko potwierdza również wyrok WSA w Warszawie z 31 stycznia 2008 r. (III SA/Wa 1915/07), wyrok WSA w Poznaniu z 12 lutego 2008 r. (I SA/Po 1597/07) oraz interpretacja indywidualna m.in. dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 lipca 2009 r. (nr IBPBII/2/415–494/09/JT), w której czytamy, że: „(...) w przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuacje, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku. Jeżeli zostanie spełniony powyższy warunek, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez pracodawcę nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu. Natomiast jeżeli koszt szkolenia pracownika zostanie poniesiony przez pracodawcę, ale nie wystąpi związek zdobywanej wiedzy z zakresem obowiązków pracownika, czyli nie będą to kursy niezbędne do wykonywania zadań powierzonych pracownikowi w ramach stosunku pracy, to wówczas koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (...)”.

Gdyby jednak uznać taki kurs za nieodpłatne świadczenie ze stosunku pracy, to i tak w przypadku Państwa pracowników byłoby ono zwolnione z podatku i ze składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne na podstawie:

• art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• § 2 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Powyższe przepisy stanowią bowiem, że z podstawy opodatkowania i składek ZUS należy wyłączyć wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyłączeniem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za okres urlopu szkoleniowego.

Podstawa prawna:

• art. 10–11 ustawy z 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz.U. Nr 199, poz. 1671 ze zm.),
• § 2 ust. 1 pkt 29 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. Nr 161, poz. 1106 ze zm.),
• art. 12 ust. 1 i ust. 4, art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.).