Przestój dotyczy sytuacji, kiedy pracownik doznał przeszkody w wykonywaniu pracy, uniemożliwiającej świadczenie pracy określonej w umowie. Przyczyny wystąpienia przestoju mogą dotyczyć pracodawcy, pracownika bądź też wynikać z działania siły wyższej. To rozróżnienie jest o tyle istotne, że w zależności od przyczyny przestoju pracodawca za niego zapłaci bądź nie.
Do obliczania wynagrodzenia przysługującego za czas niezawinionego przez pracownika przestoju odpowiednie zastosowanie mają zasady obowiązujące przy ustalaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.
W przypadku przestoju:
- z winy pracodawcy – pracownik otrzyma wynagrodzenie,
- z winy pracownika – wynagrodzenie nie przysługuje,
- z powodu złych warunków atmosferycznych – wynagrodzenie przysługuje pracownikowi zatrudnionemu przy takich pracach jedynie wtedy, gdy przepisy szczególne czy wewnątrzzakładowe tak stanowią.
W sytuacji gdy przestój nastąpił z przyczyny nieleżącej po stronie pracownika, należy mu się wynagrodzenie, mimo że nie świadczy on rzeczywiście pracy. Wynagrodzenie za czas przestoju to wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania pracownika określonego stawką godzinową lub miesięczną. Jeżeli zaś taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony – należy się 60% wynagrodzenia. Za wadliwe wykonanie z winy pracownika produktów lub usług wynagrodzenie nie przysługuje. Jeżeli wskutek wadliwie wykonanej pracy z winy pracownika nastąpiło obniżenie jakości produktu lub usługi, wynagrodzenie ulega odpowiedniemu zmniejszeniu.
Wynagrodzenie za przestój nie może być jednak niższe od obowiązującego w danym roku minimalnego wynagrodzenia za pracę (w 2010 r. – 1317 zł).