W związku z tym, że pytający pracodawca stosuje przepisy ustawy z 12 grudnia 1997 r. o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym dla pracowników jednostek sfery budżetowej (DzU nr 160, poz. 1080 ze zm.), decydujące znaczenie ma art. 4 ust. 1 tej ustawy, na podstawie którego wynagrodzenie roczne ustala się w wysokości 8,5% sumy wynagrodzenia za pracę otrzymanego przez pracownika w ciągu roku kalendarzowego, za który przysługuje to wynagrodzenie, uwzględniając wynagrodzenie i inne świadczenia ze stosunku pracy przyjmowane do obliczenia ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, a także wynagrodzenie za urlop wypoczynkowy oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy przysługujące pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy.
Wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego oraz ekwiwalent urlopowy ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, z wyłączeniem m.in. wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną (§ 6 pkt 7 w zw. z § 14 rozporządzenia MPiPS z 8 stycznia 1997 r. w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop – DzU nr 2, poz. 14 ze zm.). Z podstawy wymiaru ekwiwalentu urlopowego wyłącza się więc wynagrodzenie wypłacane za czas choroby. Tym samym także z podstawy wymiaru „trzynastki” należy wyłączyć wszystkie te składniki, które podlegają wypłacie w okresie niezdolności do pracy – obok wypłaconego wynagrodzenia lub zasiłku chorobowego. Dodatek stażowy wypłacony za czas choroby podlega więc wyłączeniu z podstawy wymiaru „trzynastki”.