RADA
Mogą Państwo zwrócić się do pracownika, który wziął pożyczkę z zfśs, o podpisanie aneksu do umowy pożyczki, w którym zostanie ustanowione dodatkowe jej zabezpieczenie w formie weksla in blanco, jeżeli takie rozwiązanie dopuszcza obowiązujący u Państwa regulamin funduszu socjalnego. Jednak dwaj byli pracownicy, którzy poręczyli pracownikowi pożyczkę, po rozwiązaniu umów o pracę nadal są zobowiązani do spłaty pozostałej części pożyczki w przypadku, gdyby pracownik zaprzestał jej spłaty.
UZASADNIENIE
Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie precyzuje sposobu udzielania pracownikom pożyczek. W związku z tym należy posiłkować się przepisami Kodeksu cywilnego, a także regulaminu zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, który obowiązuje w danym zakładzie pracy.
W przedstawionej sytuacji nie ma przeszkód, aby zaproponować pożyczkobiorcy podpisanie aneksu do umowy pożyczki, zawierającego dodatkowe zabezpieczenie jej spłaty w formie weksla in blanco. Jednak dopuszczalne jest to pod warunkiem, że taką możliwość przewiduje regulamin funduszu socjalnego. Pracownik nie ma obowiązku godzenia się na podpisywanie dodatkowych aneksów do zawartej umowy pożyczki, nawet jeśli taką możliwość przewiduje regulamin. Może więc nie wyrazić zgody na zabezpieczenie wekslowe.
WAŻNE!
Pracownik może odmówić podpisania aneksu do umowy pożyczki wprowadzającego dodatkowe zabezpieczenie jej spłaty w postaci weksla in blanco.
Szczegółowe zasady udzielania pożyczek z funduszu socjalnego (np. jaka kwota może zostać pożyczona, jakie zabezpieczenia spłaty zostaną ustanowione), a także warunki ich spłaty (np. podział na raty, terminy i sposób spłaty poszczególnych rat) powinny być określone w regulaminie funduszu oraz doprecyzowane w treści umowy pożyczki, którą podpisują strony.
W praktyce najczęściej spotyka się umowy pożyczki z zfśs, których treść przewiduje wyraźną zgodę pracownika - pożyczkobiorcy na potrącanie rat pożyczki z wynagrodzenia. Jest to najwygodniejszy sposób spłaty zobowiązania. Nie jest to jednak jedyne możliwe rozwiązanie. Pracownik może również wpłacać raty bezpośrednio do zakładowej kasy lub na wskazany rachunek bankowy. W sytuacji gdy pracownik (lub były pracownik) przestaje spłacać zaciągniętą pożyczkę, pracodawca ma prawo dochodzić spłaty zobowiązania na drodze sądowej.
Podobnie kształtuje się sytuacja w przypadku poręczycieli, czyli tzw. żyrantów. Gdy pożyczkobiorca zaprzestaje spłaty należnych rat, w zależności od treści zawartej umowy, żyranci są zobowiązani zabezpieczyć spłatę pożyczki. Podpisując umowę poręczenia zobowiązują się bowiem względem zakładu pracy do spłaty zobowiązania zaciągniętego przez pożyczkobiorcę na wypadek, gdyby ten nie wywiązał się ze zobowiązania. Przy braku odmiennego zastrzeżenia umownego poręczyciele odpowiadają za dług solidarnie, co oznacza, że pracodawca może według własnego wyboru żądać spłaty całości lub części długu od pożyczkobiorcy i poręczycieli łącznie lub od każdego z nich z osobna, przy czym pożyczkobiorca i poręczyciele pozostają zobowiązani do zapłaty aż do zupełnej spłaty zobowiązania.
Podstawa prawna:
• art. 2 pkt 1 i pkt 5, art. 8 ust. 2, art. 10 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.),
• art. 91 Kodeksu pracy,
• art. 366, art. 720, art. 876 § 1, art. 881 Kodeksu cywilnego.
Cecylia Bodek
specjalista w zakresie prawa pracy