RADA
O wysokości świadczenia urlopowego Państwa pracownika decyduje rodzaj zatrudnienia w momencie jego wypłacania. W związku z tym, że świadczenie urlopowe będzie wypłacane, gdy pracownik będzie zatrudniony w warunkach szczególnie uciążliwych, przysługuje mu ono w wysokości przewidzianej dla zatrudnionych w tych warunkach.
UZASADNIENIE
Wysokość wypłacanego pracownikowi świadczenia urlopowego nie może przekroczyć wysokości odpisu podstawowego na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, odpowiedniego do rodzaju zatrudnienia pracownika. A więc wysokość świadczenia urlopowego powinna wynosić 37,5% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim lub w drugim półroczu roku poprzedniego, jeżeli przeciętne wynagrodzenie z tego okresu stanowiło kwotę wyższą, natomiast dla pracownika zatrudnionego w szczególnie uciążliwych warunkach pracy 50% tej kwoty.
Przepisy ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych przewidują proporcjonalne ustalenie wysokości świadczenia urlopowego jedynie w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy. Przykładowo, pracownik zatrudniony na 3/4 etatu powinien otrzymać 3/4 kwoty wypłacanej zatrudnionemu w pełnym wymiarze (odpowiedniej do rodzaju zatrudnienia w warunkach normalnych lub w warunkach szczególnie uciążliwych).
W pozostałych przypadkach, np. podjęcia zatrudnienia w trakcie roku kalendarzowego, proporcjonalność świadczenia nie obowiązuje. Podobnie nie ma podstaw pozwalających na proporcjonalne obliczanie wysokości świadczenia urlopowego wypłacanego pracownikowi, który w trakcie roku kalendarzowego podjął pracę w szczególnie uciążliwych warunkach pracy. W takiej sytuacji o wysokości świadczenia urlopowego będzie decydowało zajmowane stanowisko pracy w momencie wykorzystywania urlopu wypoczynkowego.
Jeśli w chwili rozpoczęcia urlopu pracownik będzie wykonywał pracę w warunkach szczególnie uciążliwych, wówczas pracodawca wypłacający świadczenia urlopowe w maksymalnej wysokości przewidzianej przepisami powinien wypłacić mu świadczenie urlopowe w wysokości równowartości odpisu podstawowego właściwego dla tej grupy zatrudnionych. Będzie tak nawet w sytuacji zmiany rodzaju zatrudnienia w trakcie wykorzystywania urlopu. Terminem wypłaty, a więc i wymagalności świadczenia, jest bowiem ostatni dzień przed urlopem. Świadczenie powinno być więc uregulowane w wysokości przysługującej na dzień jego wymagalności.
Podstawa prawna:
• art. 3 ust. 2-5, art. 5 ust. 2 i ust. 3 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 1996 r. nr 70, poz. 335 ze zm.).
Katarzyna Wrońska-Zblewska
specjalista w zakresie prawa pracy