Refundacja składek na ubezpieczenia społeczne osób niepełnosprawnych, o której mowa w art. 25a ust. 2-4 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, przysługuje w odniesieniu do określonych składek pracodawcy zatrudniającemu osobę niepełnosprawną o określonym stopniu niepełnosprawności. Dlatego okresem sprawozdawczym jest okres zatrudnienia pracownika, a refundacja jest proporcjonalna do okresu, w którym zarówno pracodawca, jak i pracownik spełniali warunki do uzyskania przez pracodawcę refundacji.
Wstępna kwota refundacji
Aby obliczyć wstępnie należną kwotę refundacji z poz. 56 INF-U-P, należy ustalić współczynnik refundacji i przemnożyć go przez składki refundowane pracodawcy. Współczynnik Sb = Ldzn/Ldz, gdzie Ldzn (z poz. 24-43 INF-U-P) to liczba dni wliczania osoby niepełnosprawnej do stanu zatrudnienia osób o danym stopniu niepełnosprawności, a Ldz (z poz. 44 INF-U-P) to okres zatrudnienia pracownika w okresie sprawozdawczym. Na przykład w styczniu pracownik o lekkim stopniu niepełnosprawności z epilepsją był zatrudniony przez 12 dni w zakładzie pracy chronionej i 19 dni na otwartym rynku pracy (art. 25a ust. 4 ustawy), a składki wykazane w poz. 51-55 wynosiły: 195,20 zł, 90 zł, 36 zł, 195,20 zł i 49 zł. Refundacja wyniosła: 240,93 zł, tj. 12/31 x (195,20 + 195,20 + 36 + 49 + 90) + 19/31 x 36.
Jak obliczyć dofinansowanie
Sposób ustalania wstępnej kwoty dofinansowania wykazanej w poz. 48 i 49 INF-D-P nie uległ zmianie w stosunku do ustalania kwot dotychczas wykazywanych w poz. 46 i 47 INF-D-P. Należy ustalić bazową kwotę dofinansowania, (wykazywaną w poz. 43 INF-D-P) mnożąc: kwotę najniższego wynagrodzenia z poz. 47 INF-D-P (w 2008 roku 936 zł) przez przeciętny miesięczny wymiar czasu pracy i mnożnik niepełnosprawności (ustalony na podstawie art. 26a ustawy w zależności od stopnia i rodzaju niepełnosprawności pracownika oraz statusu pracodawcy). Przeciętny miesięczny wymiar czasu pracy (wykazywany w poz. 24-35) ustala się wg wzoru Pmw = e x Ldzn/Ldm, gdzie e to nominalny miesięczny wymiar czasu pracy (z umowy o pracę), Ldzn to liczba dni wliczania osoby niepełnosprawnej do stanu zatrudnienia osób o danym stopniu niepełnosprawności, a Ldm to liczba dni kalendarzowych w okresie sprawozdawczym. Na przykład gdy w styczniu pracownik o lekkim stopniu niepełnosprawności z epilepsją był zatrudniony na cały etat przez 12 dni w zakładzie pracy chronionej i 19 dni na otwartym rynku pracy (art. 25a ust. 4 ustawy), to kwota bazowa dofinansowania wyniosłaby: 710,99 zł, tj. 936 x [(1 x 12/31) x (0,5 + 0,75) + (1 x 19/31) x (0,5 x 0,9)]. Dofinansowanie przysługuje do kwoty wynagrodzenia osiąganego, więc należy do niego porównać kwotę bazową dofinansowania.
Gdy kwota bazowa jest w zakładzie pracy chronionej wyższa od kwoty wynagrodzenia osiąganego, to różnicę pomiędzy tymi kwotami wykazuje się w poz. 49 INF-D-P i przekazuje na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych w terminie siedmiu dni od dnia jej faktycznego uzyskania. Do dyspozycji zakładu pozostanie kwota wykazana w poz. 48 INF-D-P. W celu jej wyliczenia porównuje się kwotę bazową dofinansowania z kwotą wynagrodzenia osiąganego w części niesfinansowanej ze środków publicznych.
Kwotę wynagrodzenia osiąganego (z poz. 42 INF-D-P), która jest finansowana ze środków publicznych, należy wykazać w poz. 45 INF-D-P. Mogą tu się znaleźć np. składki płacone przez pracownika, o których refundację będzie się ubiegał pracodawca, albo część kosztów płacy refundowanych pracodawcy na podstawie umowy zawartej ze starostą, o ile kwoty dofinansowania nie wykazał odpowiednio w poz. 37 Wn-K(II). Błędem jest wykazywanie w tej pozycji np. składek płaconych przez ubezpieczonego a naliczonych od ekwiwalentów, ponieważ kwoty te nie stanowią części wynagrodzenia osiąganego.
Różnica pomiędzy poz. 42 a poz. 45 INF-D-P to kwota, z którą należy porównać kwotę bazową dofinansowania. Jeżeli cała kwota bazowa zmieści się w kwocie niesfinansowanego wynagrodzenia osiąganego, to w całości zostanie wykazana w poz. 48 INF-D-P. W przeciwnym razie w poz. 48 zostanie wykazana kwota niesfinansowanego wynagrodzenia osiąganego.
Kwoty do wypłaty
Teoretycznie kwota dofinansowania i refundacji do wypłaty powinna stanowić sumę poz. 56 INF-U-P i poz. 48 i 49 INF-D-P. W praktyce suma poz. 48 INF-D-P i poz. 56 INF-U-P naliczonych narastająco od początku roku stanowi na ogół pomoc publiczną na zatrudnienie, którą należy porównać z pełną kwotą najniższego z pułapów intensywności pomocy (tj. kosztów płacy albo podwyższonych kosztów zatrudnienia osób niepełnosprawnych ustalonych precyzyjnie lub ryczałtowo) naliczoną od początku roku do okresu sprawozdawczego włącznie (wykazaną w poz. 38 INF-D-P i poz. 46 INF-U-P).
Pracodawca ubiega się o refundację i dofinansowanie na odrębnych formularzach. W celu ustalenia kwoty pomocy do porównania z najniższym pułapem należy ustalić kwotę, która uzupełnia bieżącą kwotę z poz. 48 INF-D-P, czy poz. 56 INF-U-P do kwoty pomocy ustalonej narastająco od początku roku. Wypełniając INF-U-P za styczeń, należy w poz. 47 INF-U-P wykazać kwotę z poz. 48 INF-D-P za styczeń. Wypełniając INF-D-P za styczeń, należy w poz. 39 INF-D-P wykazać kwotę z poz. 56 INF-U-P. W razie wypełniania INF-U-P za luty, w poz. 47 INF-U-P należy wykazać sumę kwot: z poz. 56 INF-U-P za styczeń i z poz. 48 INF-D-P za styczeń i luty, ponieważ wraz z lutową poz. 56 INF-U-P da ona łączną kwotę pomocy do porównania z narastającym najniższym pułapem intensywności pomocy. Analogicznie wypełniając INF-D-P za luty w poz. 39 INF-D-P, należy wykazać kwotę z poz. 56 INF-U-P za styczeń i luty i kwotę z poz. 48 INF-D-P za styczeń. Kwot tych nie należy pomniejszać, nawet jeżeli kwota wypłaconej pomocy była niższa. Pracodawca operuje w tym zakresie na kwotach zbiorczych, więc w poz. 48 INF-U-P i poz. 40 INF-D-P wykazuje zbiorcze kwoty dofinansowania (bez poz. 49 INF-D-P) i refundacji wypłaconych za poprzednie okresy sprawozdawcze. Za styczeń wynosi ona 0 w obu drukach.
Do podziału na pomoc do wypłaty pracodawca dysponuje kwotą, która nie przekracza najniższego pułapu intensywności pomocy ani sumy poz. 48 INF-D-P i poz. 56 INF-U-P. Jeżeli kwota pomocy jest wyższa od najniższego pułapu intensywności pomocy, to do rozdysponowania pomiędzy refundację i dofinansowanie pozostanie kwota nieprzekraczająca tego pułapu, z tym że w pierwszej kolejności nalicza się kwotę refundacji do wypłaty, a pozostałą część - włącza się do kwoty dofinansowania do wypłaty. Dlatego w poz. 41 INF-D-P należy wykazać kwotę z poz. 57 INF-U-P, a w poz. 50 INF-D-P sumę kwot z poz. 49 INF-D-P i różnicę pomiędzy kwotą do rozdysponowania a poz. 41 INF-D-P.
LUIZA KLIMKIEWICZ
Podstawa prawna:
• Ustawa z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz.U. 2008 r. nr 14, poz. 92).