Nowy termin na odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę do sądu pracy do sądu pracy
Nie muszą Państwo podawać w wypowiedzeniach dokładnego adresu sądu pracy, do którego mają prawo odwołać się pracownicy. Wystarczy ogólnie wskazać, do jakiego sądu i w jakiej miejscowości mogą odwołać się od otrzymanego wypowiedzenia i w jakim terminie muszą złożyć pozew.
Pracodawca ma obowiązek zamieścić w piśmie wypowiadającym umowę o pracę pouczenie o przysługującym pracownikowi prawie do odwołania się od tego wypowiedzenia do sądu pracy (art. 30 § 5 Kodeksu pracy). W pouczeniu należy wskazać sąd pracy, do jakiego może odwołać się pracownik. Nie można zatem zawrzeć innego sformułowania pouczenia, np. że pracownikowi w związku z otrzymanym wypowiedzeniem przysługują odpowiednie środki prawne.
Przepisy nie narzucają jednak obowiązku podawania w oświadczeniu o wypowiedzeniu dokładnego adresu sądu. W praktyce pracodawcy najczęściej jednak podają dokładne adresy sądów.
Pracodawca powinien w pouczeniu wskazać właściwy sąd pracy do rozstrzygania ewentualnego sporu między pracownikiem a pracodawcą. Przepisy jednoznacznie wskazują, że w sprawach o roszczenia związane z wypowiedzeniem umowy o pracę, niezależnie od wartości przedmiotu sporu, właściwy jest sąd rejonowy (art. 461 § 11 Kodeksu postępowania cywilnego).
Natomiast w sprawach z zakresu prawa pracy powództwo może być wytoczone przed sądem:
- właściwości ogólnej pozwanego (ze względu ma miejsce zamieszkania lub siedzibę pozwanego),
- w którego okręgu praca jest, była lub miała być wykonywana,
- w którego okręgu znajduje się zakład pracy.
Oznacza to, że strona stosunku pracy może dowolnie wybrać sąd pracy, przed którym chce wystąpić z powództwem.
PRZYKŁAD
Pouczenie 1: Od niniejszego wypowiedzenia umowy o pracę przysługuje Pani/Panu prawo wniesienia odwołania do Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Białymstoku, ul. Mickiewicza 103, 15–950 Białystok, w terminie 21 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma.
Pouczenie 2: Informuję, że w terminie 21 dni może Pani/Pan wnieść odwołanie do Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Białymstoku.
Obie formy pouczenia są prawidłowe.
Brak pouczenia lub nieprawidłowe pouczenie nie wpływają na ważność wypowiedzenia umowy o pracę. Jeżeli pracodawca nie zamieści pouczenia o możliwości odwołania się do sądu pracy, to i tak nastąpi rozwiązanie umowy o pracę.
Brak pouczenia o możliwości odwołania się do sądu pracy może stanowić jedynie okoliczność usprawiedliwiającą przekroczenie przez pracownika terminu do wniesienia odwołania od złożonego oświadczenia o wypowiedzeniu mu umowy o pracę. Takie stanowisko zaprezentował Sąd Najwyższy w wyroku z 23 listopada 2000 r. (I PKN 117/00, OSNP 2002/13/304). Wynika z tego, że w przypadku, gdy pracownik bez swojej winy nie wniósł odwołania do sądu pracy w terminie, sąd pracy na jego wniosek może przywrócić przekroczony termin (art. 265 § 1 Kodeksu pracy).
WAŻNE!
W przypadku braku w piśmie wypowiadającym umowę o pracę pouczenia pracownika o prawie do odwołania się do sądu pracy pracownik ma możliwość przywrócenia terminu do wniesienia powództwa.
Pouczenie w piśmie wypowiadającym umowę o pracę powinno wskazywać także termin, w jakim pracownik może wnieść odwołanie. Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę pracownik może złożyć w ciągu 21 dni od dnia doręczenia mu pisma wypowiadającego umowę o pracę (art. 264 § 1 Kodeksu pracy).
PRZYKŁAD
Kadrowa wręczyła pracownikowi wypowiedzenie umowy o pracę. W pouczeniu wskazała jako właściwy do odwołania Sąd Rejonowy w Sokółce. Pracownik w terminie 21 dni wniósł odwołanie do sądu wskazanego w pouczeniu. Okazało się, że kadrowa błędnie wskazała sąd, który stwierdził swoją niewłaściwość i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego – Sądu Pracy w Białymstoku, który jest właściwy do rozpatrzenia odwołania pracownika. Mimo pouczenia pracownika o odwołaniu do niewłaściwego sądu pracy, dokonane wypowiedzenie jest skuteczne, a wadliwe wskazanie właściwości terytorialnej sądu nie może być podstawą do uznania wypowiedzenia za nieważne.
Podstawa prawna:
- art. 30 § 5, art. 262 § 1, art. 264 § 1, art. 265 § 1 Kodeksu pracy,
- art. 461 § 1, § 11 Kodeksu postępowania cywilnego.