Tak, umowa o pracę na czas określony rozwiąże się 31 grudnia 2010 r. mimo pobierania przez pracownika świadczenia rehabilitacyjnego. Pracodawca może zawrzeć z pracownikiem kolejną umowę o prace, ale nie ma takiego obowiązku.
Przepisy Kodeksu pracy przewidują możliwość zawierania z pracownikami umów o pracę na czas określony. Upływ okresu, na który zawarto umowę okresową, powoduje jej rozwiązanie. Tylko w jednym przypadku następuje przedłużenie okresu trwania umowy. Sytuacja ta dotyczy kobiet w ciąży, których umowy z mocy prawa ulegają przedłużeniu do dnia porodu. Chodzi tu o sytuację, gdy w dniu zakończenia umowy na czas określony kobieta jest w ciąży powyżej 3. miesiąca i wtedy jej umowa ulega przedłużeniu do dnia porodu. Jednak to przedłużenie nie jest traktowane jako zawarcie kolejnej umowy o pracę.
Przepisy prawa pracy nie wprowadzają ograniczeń co do maksymalnego czasu trwania umów zawieranych na czas oznaczony. Nie oznacza to jednak, że umowa taka może być zawierana przez pracodawcę na dowolnie długi czas. Orzecznictwo Sądu Najwyższego wskazuje, że czas trwania tych umów, szczególnie tych zawieranych na okresy dłuższe, powinien być uzasadniony obiektywnymi przesłankami leżącymi po stronie pracodawcy. W wyroku z 25 października 2007 r. Sąd Najwyższy stwierdził, że niedopuszczalne jest zawarcie wieloletniej umowy o pracę na czas określony z klauzulą wcześniejszego jej rozwiązania za 2-tygodniowym wypowiedzeniem, chyba że co innego wynika z przepisów prawa pracy albo z charakteru umowy dotyczącej wykonywania zadań oznaczonych w czasie, albo gdy z innych przyczyn nie narusza to usprawiedliwionego i zgodnego interesu obu stron stosunku pracy. Jeżeli zawarcie umowy o pracę na czas określony było niedopuszczalne, stosunek pracy podlega przepisom prawa pracy o umowie na czas nieokreślony (II PK 49/07, OSP 2009/7–8/76).