Nie. W przedstawionej sytuacji pracodawca nie zachował się zgodnie z prawem. Dla oceny sytuacji należy sięgnąć do treści artykułów 97, 99 i art. 282 § 1 pkt 3 k.p. Zagadnienia związane z wydawaniem świadectwa pracy doprecyzowuje rozporządzenie MPiPS z 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania (zwane dalej rozporządzeniem).
Ustawodawca przyjął jako zasadę bezwarunkowy obowiązek wydania świadectwa pracy przez pracodawcę w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy. Wydanie przez pracodawcę świadectwa pracy powinno nastąpić niezwłocznie z momentem ustania stosunku pracy, czyli ostatniego dnia zatrudnienia, jeżeli dokument ten odbiera bezpośrednio pracownik albo osoba przez niego upoważniona do tej czynności.
Uzależnienie wydania świadectwa pracy od zwrotu zgubionego telefonu komórkowego to postępowanie również niezgodne z literą prawa. Wydanie tego dokumentu nie może być bowiem uzależnione od uprzedniego rozliczenia się pracownika z pracodawcą. Narzędzia mogące służyć przymuszeniu realizacji nałożonego na pracodawcę obowiązku znajdujemy w art. 99 i 282 § 1 k.p. Pierwszy z nich daje prawo pracownikowi do wystąpienia z roszczeniem o naprawienie szkody, jeżeli w związku z niewydaniem świadectwa pracy w terminie pracownik poniósł realną szkodę. Należy przy tym pamiętać, że to pracownik będzie musiał udowodnić przed sądem, że poniósł szkodę oraz wykazać jej wysokość. Wysokość odszkodowania ustawodawca limituje do wysokości wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy z powodów, o których była mowa powyżej, nie dłużej jednak niż przez 6 tygodni.
Należy także pamiętać, że pracodawca, który nie wydaje wbrew obowiązkowi świadectwa pracy, popełnia wykroczenie i zgodnie z art. 282 §1 pkt 3 k.p. podlega karze grzywny od 1000 zł do 30 000 zł.