Kwestia odpowiedzialności pracodawcy za szkodę wyrządzoną przez pracownika unormowana jest w art. 120 k.p., który stanowi, że w razie wyrządzenia przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych szkody osobie trzeciej zobowiązany do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca. Nie oznacza to ponoszenia przez pracodawcę odpowiedzialności za każdą szkodę wyrządzoną przez każdą zatrudnioną osobę osobie trzeciej.
Do powstania wyłącznej odpowiedzialności pracodawcy względem osoby trzeciej muszą zajść łącznie obie wymienione w powyższym przepisie przesłanki, tj.:
• szkoda musi być wyrządzona przez pracownika,
• szkoda musi powstać podczas wykonywania przez pracownika obowiązków pracowniczych.
Pracodawca będzie odpowiadał za szkody wyrządzone tylko przez osoby korzystające w świetle art. 2 k.p. ze statusu „pracownika”, tj. zatrudnione na podstawie umów o pracę, spółdzielczych umów o pracę, powołania, wyboru czy mianowania. Nie będzie zaś odpowiadał względem poszkodowanego za działania osoby świadczącej pracę np. na podstawie umowy zlecenia, umowy o dzieło czy umowy o współpracy. Ponadto pracodawca odpowie względem poszkodowanego tylko za te szkody, które zostały wyrządzone przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych.
Obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przez pracownika osobie trzeciej nie obciąża zakładu pracy, gdy wyrządzenie tej szkody nastąpiło jedynie przy sposobności zatrudnienia w zakładzie pracy, tj. nie przy wykonywaniu powierzonych pracownikowi zadań w stosunku pracy (wyrok SN z 5 maja 1998 r., I CKU 110/97, Prok. i Pr. 1998/10/27).