Zdaniem GIODO, wizerunek człowieka jako jego dobro osobiste jest chroniony na podstawie art. 23 Kodeksu cywilnego. Dlatego, zgodnie ze stanowiskiem GIODO, zamieszczenie na identyfikatorze zdjęcia pracownika wymaga jego zgody, aby uniknąć ewentualnego zarzutu naruszenia jego dóbr osobistych.
Osoba, której dobro osobiste zostało naruszone, może żądać, aby osoba, która dopuściła się tego naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia skutków tego naruszenia, a w szczególności, aby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Osoba taka może również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.
Jednak w przypadku, gdy przepisy wewnętrzne obowiązujące u pracodawcy (regulamin pracy, układ zbiorowy) przewidują obowiązek noszenia przez pracowników identyfikatorów firmowych ze zdjęciem, to wprowadzenie przez pracodawcę takiego wymogu, zdaniem GIODO, nie będzie naruszało ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (DzU z 2002 r. nr 101, poz. 926 ze zm.).
Za źródła prawa pracy uznaje się bowiem, oprócz przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw i aktów wykonawczych, także postanowienia układów zbiorowych pracy, regulaminów (pracy i wynagradzania) oraz statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy (art. 9 Kodeksu pracy). Regulamin pracy natomiast powinien ustalać organizację i porządek w pracy, m.in. warunki przebywania na terenie zakładu pracy w czasie pracy i po jej zakończeniu. Pracodawca na tej podstawie może nałożyć na pracowników obowiązek noszenia identyfikatorów ze zdjęciem. Nie będzie musiał w takiej sytuacji uzyskiwać ich zgody na zamieszczenie zdjęcia na identyfikatorze firmowym.
Podstawa prawna:
- art. 9 § 1, art. 104 § 1, art. 1041 § 1 Kodeksu pracy,
- art. 23, art. 24 § 1 Kodeksu cywilnego,
- art. 23 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (DzU z 2002 r. nr 101, poz. 926 ze zm.).