Możliwe jest zatrudnienie pracownika na podstawie dwóch umów o pracę, jednak niedopuszczalne jest ustalenie jego rozkładu czasu pracy w sposób przedstawiony w pytaniu. Kierowca może być zatrudniony w przerywanym czasie pracy, ale przerwa nie może wynosić - a tak jest u Państwa - 8 godzin.
UZASADNIENIE
Pracodawca i pracownik mogą być związani ze sobą dwoma stosunkami pracy. Podpisując umowę o pracę pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju. Nie jest to zatem zobowiązanie do wykonywania każdej pracy zleconej na bieżąco przez pracodawcę, ale tylko określonej, wynikającej z zatrudnienia na określonym stanowisku, w określonym zawodzie itp. Przy konieczności regularnego świadczenia całkowicie innej pracy (jak zostało to wskazana w pytaniu) często zawiera się właśnie kolejną umowę.
Podstawową kwestią, na którą trzeba przy tym zwrócić uwagę, jest to, by umowy te dotyczyły całkowicie innych rodzajowo prac. Jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z 13 marca 1997 r., (I PKN 43/97, OSNP 1997/24/494) z tym samym pracodawcą, w zakresie wykonywania pracy tego samego rodzaju, pracownik może pozostawać tylko w jednym stosunku pracy.
W przedstawionej sytuacji warunki te są spełnione - pracownik wykonuje dwie całkowicie różne rodzajowo prace. Pozostaje jednak problem rozliczania czasu pracy z poszczególnych umów.
W zakresie pracy pracownika na stanowisku terapeuty nie ma z tym problemu, gdyż wymiar czasu pracy jest zgodny z normami ustanowionymi w Kodeksie pracy (w podstawowym systemie czasu pracy - a z takim mamy tutaj do czynienia - czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę).
W odniesieniu do pracy jako kierowca problemem jest zbyt długa przerwa między zakończeniem jazdy rano a jej ponownym rozpoczęciem o godz. 16. Pracownik ten może być objęty systemem przerywanego czasu pracy, ale przerwa wynikająca ze stosowania tego systemu ma swoją maksymalną długość. Mianowicie może trwać nie dłużej niż 5 godzin, a w przypadku, gdy kierowca wykonuje przewozy regularne, przerwa może trwać nawet 6 godzin, ale tylko wówczas, gdy dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin.
Za przewóz regularny uznajemy publiczny przewóz osób i ich bagażu w określonych odstępach czasu i określonymi trasami, na zasadach określonych w ustawie o prawie przewozowym. Obejmuje on zatem przede wszystkim komunikację miejską. Istotne jest to, że przewozy odbywają się tutaj po wytyczonych trasach między odpowiednio oznakowanymi przystankami, według ustalonego rozkładu jazdy. W omawianej sytuacji nie mamy więc do czynienia z takim przewozem.
Dłuższa przerwa (w przedstawionej sytuacji 8-godzinna) nie może być stosowana. Nie ma tutaj znaczenia ani to, że w czasie tej przerwy pracownik wykonuje na Państwa rzecz inną pracę, ani też to, że np. nie mają Państwo możliwości zatrudnienia dodatkowego kierowcy.
Pewnym rozwiązaniem problemu jest zwiększenie zatrudnienia. Wskazana w pytaniu osoba może wykonywać jeden z dwóch przewozów, zaś drugi kierowca musiałby wykonywać kolejny.
Teoretycznie można byłoby połączyć w jednej umowie pracę terapeuty i kierowcy - wówczas nie występowałaby przerwa, gdyż praca byłaby świadczona w ramach jednej umowy. Jeżeli jednak pracownik musiałby pracować jako terapeuta każdego dnia 8 godzin, to takie rozwiązanie powodowałoby ciągłe przekraczanie maksymalnych norm czasu pracy, a zatem byłoby w sprzeczności z przepisami zarówno Kodeksu pracy, jak i ustawy o czasie pracy kierowców.
Mogą też Państwo zatrudnić tego pracownika dodatkowo na umowę zlecenia w charakterze kierowcy. Jeżeli praca ta nie byłaby wykonywana w podporządkowaniu, byłoby to możliwe.
• art. 22, art. 29, art. 129, art. 139 Kodeksu pracy,
• art. 2, art. 12, art. 16, art. 18 ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców (DzU nr 92, poz. 879 ze zm.),
• art. 4 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (DzU z 2007 r. nr 125, poz. 874 ze zm.).
Marek Rotkiewicz
specjalista ds. zatrudnienia