Zacznijmy od tego, że choć kobieta i mężczyzna żyją na tej samej planecie, to tak naprawdę świat ich potrzeb i uczuć często jest skrajnie inny. W przytoczonej powyżej sytuacji pojawia się zasadnicza różnica pomiędzy kobietami a mężczyznami w postaci większej kobiecej wrażliwości emocjonalnej i cechującej mężczyzn wysokiej wrażliwości ich ego.
Kompetencje i relacje
Podstawą męskiego poczucia tożsamości są wyniki podejmowanych przez niego działań. Mężczyźni będą cenić to, co ma dla nich zasadnicze znaczenie w pracy, m.in.: siła, kompetencja, samodzielność w rozwiązywaniu problemów bądź ewentualnie fachowa rada. Dlatego też oznaką mądrości w oczach mężczyzny będzie proszenie o pomoc tylko wtedy, gdy się jej naprawdę potrzebuje. Kobieta, choć może odnosić takie same sukcesy w pracy, bardziej niż mężczyzna zwróci uwagę na jakość relacji międzyludzkich, osobiście dbając o wzajemne wsparcie, poczucie wspólnoty i harmonii całego zespołu. Często również to kobiety podkreślają, jak ważna jest dla nich jakość wsparcia i fakt, że nie muszą o wszystko prosić.
Gdy zatem on będzie się koncentrował na faktach, ona dostrzeże wszystkie pozostałe niuanse, kiedy on zajmie się opracowaniem konkretnej informacji, ona z łatwością poszerzy kanał jej dystrybucji, gdy on w izolacji znajdzie rozwiązanie problemu, ona odkryje jego esencję, rozmawiając o nim w trakcie lunchu. Gdzie zatem tkwi przyczyna nieporozumień, skoro tak świetnie się uzupełniamy?
Diabeł tkwi w szczegółach
Za przykład weźmy udzielanie rad. Dla mężczyzny przyjmowanie rad, o które uprzednio nie poprosił, jest w jego oczach równoznaczne z przeświadczeniem, że uznano go za osobę niewiedzącą, co robić lub niepotrafiącą sobie samodzielnie poradzić z danym problemem. Zamiast więc zwracać publicznie uwagę na jego frustrację z powodu zaginionego listu, powiedz lepiej: „to żaden problem”, „to nic takiego”, by pozwolić mu w ten sposób zachować twarz.
Dla kobiety natomiast, dumnej z umiejętności odgadywania potrzeb innych, objawem największej troski będzie zaproponowanie komuś pomocy bez wcześniejszej o nią prośby z jego strony. Kobieta za pomocą słów pragnie wyrazić swoje uczucia, zarówno te pozytywne, jak i negatywne, nie oczekując jednocześnie, że mężczyzna podsunie jej jakieś rozwiązanie, a jedynie zaakceptuje te emocje i pozwoli jej o nich opowiedzieć. A zatem, gdy zobaczysz ją załamaną w podobnej sytuacji, zamiast bagatelizować problem mówiąc „takie rzeczy się zdarzają”, powiedz raczej „Widzę, że się martwisz, wiem, jak ci przykro, włożyłaś w to tyle pracy, doskonale rozumiem, co czujesz”.
Jak okazywać wsparcie kobiecie?
Mężczyzna najskuteczniej zasłuży sobie na uznanie kobiety, okazując jej zrozumienie, troskę i szacunek, dbając o jej prawa, proponując swoją pomoc oraz dodając otuchy w trudnych sytuacjach. Kobieta przede wszystkim niewątpliwie doceni okazywaną przez mężczyznę troskę. Z pewnością będzie czuła się wspierana, kiedy on zaproponuje pomoc, o którą ona nie musiała wcześniej prosić. Bardzo ucieszy ją również możliwość swobodnego mówienia o problemie i bycia wysłuchaną do końca, a w dalszej kolejności wspartą pytaniem, które pomoże podjąć jej samodzielną decyzję.
Mężczyzna najprawdopodobniej w takiej sytuacji na sformułowanie: „miałam dzisiaj ciężki dzień” lub „jest tyle do zrobienia” odpowie: „wcale nie jest tak źle” lub „nie jesteśmy wcale tak bardzo obciążeni pracą, da się wytrzymać”, co w jego języku ma stanowić pocieszający komunikat pozwalający spojrzeć na problem z pozytywnej perspektywy. Wypowiada on te słowa nie dlatego, że nie szanuje kobiety, ale dlatego, że nie wie, iż kobieta pozwala drugiemu człowiekowi czuć to, co czuje, bez tłumaczenia mu, czy to ma sens, czy nie lub służenia radą. Mężczyzna, który pragnie okazać wsparcie, a nie do końca podąża za tokiem myślenia kobiety lub nie rozumie jej zdenerwowania, zamiast zadawać pytania: „co masz na myśli, mówiąc.. ” albo „co masz zamiar zrobić w tej sprawie..?” szybciej rozładuje napięcie i zyska w jej oczach, używając zwrotów typu: „rozumiem, że chcesz sobie jeszcze wszystko przemyśleć”, „każdy ma prawo mieć czasem gorszy dzień”, „musisz naprawdę czuć się sfrustrowana, każdy czułby się zdenerwowany w takiej sytuacji”. Kobieta poczuje się jeszcze bardziej wspierana, jeśli wczujesz się w przeżywane przez nią emocje, dopasowując do nich swoje własne.
Jak wspierać mężczyznę?
Kobiety, odczuwając stres w miejscu pracy, cenią to, że dodaje im się otuchy, mężczyźni natomiast będą wdzięczni za dodawanie im odwagi i zachęty.
Dodająca odwagi, zachęcająca reakcja w odróżnieniu od reakcji dodającej otuchy, to komunikat: „Wierzę, że potrafisz sobie z tym poradzić samodzielnie”. Mężczyźni uwielbiają być także zagrzewani do „walki” poprzez zauważanie i docenianie ich wysiłków. Kobieta, która wyraża uznanie dla kompetencji i osiągnięć mężczyzny, sprawia, że czuje się on zmotywowany do podejmowania coraz to większych i trudniejszych wyzwań. Przygnębiony lub zakłopotany mężczyzna nie potrzebuje wyrażanej współczującym tonem empatycznej postawy kobiety, interpretowanej przez niego jako wyraz braku zaufania bądź też krytyka. Zwracanie uwagi na negatywne uczucia mężczyzny nadaje większe znaczenie jego problemowi, wzmagając poczucie przegranej.
Gdy mężczyzna jest zadowolony, można się razem z nim cieszyć, ale gdy jest smutny, towarzyszenie mu w tych odczuciach będzie zupełnie nie na miejscu. Reagowanie emocjonalnym tonem na czyjąś trudną sytuację sprawdza się w świecie kobiet, ale w żadnym wypadku w świecie mężczyzn. Aby udzielić mu wsparcia w trudnej sytuacji, jako kobieta możesz powiedzieć pewnym tonem: „Ja się nie martwię; ty już na pewno coś wymyślisz”, tonem spokojnym: „przeżyjesz” lub beztroskim; „no cóż, nie będzie to koniec świata”. Za każdym razem Twoja wypowiedź ma stanowić komunikat: „wierzę, że potrafisz sobie z tym poradzić; to oczywiste, że nie jest ci potrzebna moja pomoc”.
Wiedza o tym, jakie są najlepsze sposoby na radzenie sobie ze stresem u obu płci ułatwia podjęcie trudnej decyzji o rodzaju wsparcia, jakiego można udzielić koledze lub koleżance z pracy. Świadomi potencjalnych różnic i mocnych stron kobiet oraz mężczyzn zapewniamy sobie większą szansę na sukces, nie tylko w sferze efektywności pracy. Ucząc się zaspokajać nasze potrzeby, zaskarbiamy sobie szacunek i zaufanie drugiej osoby.
UWAGA
Według ekspertów zajmujących się komunikacją międzypłciową najczęściej popełniane przez kobiety i mężczyzn w miejscu pracy błędy wypływają zazwyczaj z tego samego źródła, a mianowicie z niezrozumienia różnic w naszych potrzebach i oczekiwaniach. Konsekwencją owej niewiedzy jest próba ofiarowania drugiej płci tego, co sami chcielibyśmy otrzymać. Problem pojawia się wówczas, gdy dając wsparcie, jakie sami przyjęlibyśmy z wdzięcznością, wywołujemy opór i frustrację po „drugiej stronie”.
UWAGA
Często dopiero po przeanalizowaniu całej rozmowy, wziąwszy pod uwagę słowa i ton głosu, zaczynamy rozumieć, w czym tkwi prawdziwa przyczyna konfliktu.
PRZYKŁAD
Kiedy kobieta mówi: „jest tyle do zrobienia”, inna kobieta automatycznie odpowie „tak, jest wiele pracy”, „rzeczywiście mamy dzisiaj same problemy”, „tak, nie mamy chwili spokoju” – co poza właściwym sensem owych słów oznacza dodatkowo: jesteś dla mnie ważna, dlatego pokazuję ci troskę, wiem, że dobrze mieć kogoś, kto obdarzy cię wsparciem. W efekcie zostaje uwolniony ładunek emocjonalny, dwie kobiety zapewniły się o wzajemnym szacunku i zaufaniu, stopień porozumienia wzrósł, a stres się obniżył. Kobieta, do której dociera taki przekaz, staje się bardziej ufna i odprężona, a tym samym zmotywowana do pracy.