Pracodawca nie musi kierować zleceniobiorcy na badania przewidziane dla pracowników używających samochodów służbowych.
Osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę jest zobowiązana poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym badaniom lekarskim zgodnie z art. 229 § 1 i 2 Kodeksu pracy. Nie ma natomiast obowiązku przechodzić badań dla kierowców zawodowych, o których mowa w ustawie o transporcie drogowym. Osoba wykonująca zadania na podstawie umowy cywilnoprawnej – która nie podlega przepisom Kodeksu pracy i nie wykonuje badań lekarskich tam wskazanych – również nie musi wykonywać badań lekarskich dla kierowców zawodowych.
Wprawdzie w 2011 r. wprowadzono obowiązek poddania się dodatkowym badaniom lekarskim, w celu wykonania konsultacji okulistycznej oraz przeprowadzenia badania oceniającego widzenie zmierzchowe i zjawisko olśnienia, jeżeli osoba posiada prawo jazdy kategorii A, A1, B, B1, B+E lub T i kieruje pojazdem w ramach obowiązków służbowych.
Jednak obowiązek ten, wynikający z rozporządzenia w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami dotyczy tylko pracowników.
Oznacza to, że osoba wykonująca w zakładzie pracy zadania na podstawie umowy cywilnoprawnej, która sporadycznie używa samochodów do celów służbowych nie musi przechodzić żadnych dodatkowych badań lekarskich.
Podstawa prawna:
- 229 § 1 i 2 Kodeksu pracy,
- art. 39j ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (DzU z 2007 r. nr 125, poz. 874 ze zm.),
- § 4 ust. 4 pkt 5 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 7 stycznia 2004 r. w sprawie badań lekarskich kierowców i osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami (DzU nr 2, poz. 15 ze zm.).