Prawo pracy – to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników oraz pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.
Przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy ustaw i aktów wykonawczych tworzą tzw. powszechne prawo pracy.
Źródła prawa pracy klasyfikowane są hierarchicznie. Akty niższego rzędu nie mogą być mniej korzystne od aktów wyższego rzędu. Postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych oraz regulaminów i statutów nie mogą być więc mniej korzystne dla pracowników niż przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw i aktów wykonawczych. Postanowienia regulaminów i statutów nie mogą być mniej korzystne dla pracowników niż postanowienia układów zbiorowych pracy i porozumień zbiorowych.
Natomiast postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów oraz statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy, naruszające zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, nie obowiązują automatycznie z mocy samego prawa.
W związku z udziałem Polski w strukturach wielu organizacji międzynarodowych źródłem prawa pracy są także ratyfikowane umowy międzynarodowe i inne przepisy o charakterze ponadnarodowym transponowane do prawa wewnętrznego, chyba że ma miejsce obowiązek stosowania się do tych przepisów wprost, bez konieczności ich uprzedniego implementowania do krajowego systemu prawnego (np. w przypadku rozporządzeń Unii Europejskiej).