Pierwsza pomoc w pracy
REKLAMA
REKLAMA
Pierwsza pomoc to:
- zabezpieczenie miejsca wypadku,
- ocena stanu poszkodowanego,
- wezwanie wykwalifikowanej pomocy,
- udzielenie pomocy poszkodowanemu.
W określonych sytuacjach należy ominąć niektóre punkty lub zmienić ich kolejność. Musimy pamiętać, że nasza pomoc nie może się ograniczyć tylko do wezwania pogotowia. To w niektórych przypadkach nie wystarcza. Niepodjęcie żadnego działania, nie wchodzi nigdy w grę, nawet jeśli nie jesteśmy przeszkoleni w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
Zgodnie z kodeksem karnym: "Kto człowiekowi, znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3".
Często można się spotkać z opinią, że lepiej nic nie robić, bo można zaszkodzić. To nieprawda. Osoba, która udziela pomocy w sposób nieskuteczny nie ponosi żadnej odpowiedzialności. A przecież nie można wyobrazić sobie sytuacji, kiedy ktoś będzie świadomie udzielał szkodliwej pomocy.
Zobacz: Budowa lub przebudowa miejsca pracy a bhp
Obowiązki pracodawcy
Pracodawca ma obowiązek informować pracowników o:
- zagrożeniach dla zdrowia i życia występujących w zakładzie pracy, na poszczególnych stanowiskach pracy i przy wykonywanych pracach, w tym o regułach postępowania w przypadku awarii i innych sytuacji zagrażających zdrowiu i życiu pracowników,
- działaniach ochronnych i zapobiegawczych podjętych w celu wyeliminowania lub ograniczenia tych zagrożeń,
- pracownikach wyznaczonych do udzielania pierwszej pomocy i wykonywania czynności w zakresie ochrony przeciwpożarowej i ewakuacji pracowników.
Obowiązek zapewnienia sprawnego funkcjonowania systemu pierwszej pomocy spoczywa na pracodawcy. Pracodawca ma obowiązek zapewnić środki do udzielania pierwszej pomocy. Pracodawca ma w związku z tym obowiązek zorganizowania punktów pierwszej pomocy i apteczek w konsultacji z lekarzem sprawującym opiekę zdrowotną nad pracownikami powierzenie obsługi punktów pierwszej pomocy i apteczek na każdej zmianie wyznaczonym pracownikom oraz przeszkolenie pracowników w zakresie udzielania pierwszej pomocy.
Wyposażenie apteczki
Pewne elementy muszą się znaleźć w każdej apteczce, należą do nich:
- rękawiczki jednorazowe,
- maseczka do sztucznego oddychania,
- koc termiczny,
- gazy jałowe 1 m2,
- gazy jałowe 0,5 m2,
- gaziki jałowe,
- bandaże dziane (szer. 5, 10 i 15 cm),
- chusty trójkątne,
- plaster,
- siateczki do przytrzymywania opatrunków,
- nożyczki (ewentualnie skalpel),
- plastry z opatrunkiem,
- agrafki.
Nawet najdroższa i najlepiej wyposażona apteczka stanie się bezużyteczna, jeśli nie znajdzie się osoba, która potrafi z niej korzystać.
Wzywanie pogotowia
1. Trzeba wybrać numer 999 i czekać na zgłoszenie dyspozytora.
2. Należy się przedstawić.
3. Jaki to rodzaj zdarzenia (wypadek samochodowy, nagłe zachorowanie) i jakie są zagrożenia.
4. Miejsce zdarzenia - określamy jak najdokładniej.
5. Liczbę poszkodowanych i w jakim są stanie.
Następnie odpowiedz na pytania stawiane przez dyspozytora i czekaj na potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia
Numery alarmowe to:
999 – Centrum Pogotowia Ratunkowego.
998 - Straż Pożarna.
997 - Policja.
112 - Centrum Powiadamiania Ratunkowego (CPR), prawie w całej Europie jest to telefon CPR, jednak w Polsce zwykle łączy z najbliższym komisariatem Policji.
Najczęstsze błędy w pierwszej pomocy
- nieudrożnienie dróg oddechowych poszkodowanego,
- zbyt krótki czas chłodzenia oparzeń,
- stosowanie niejałowych opatrunków na rany, samodzielne usuwanie ciał obcych,
- zbyt mocne dowiązywanie opatrunków w przypadku krwotoków.
Zobacz serwis: Bezpieczeństwo pracy
Złote zasady pierwszej pomocy
1. Zanim rozpocznie się udzielanie pomocy należy zawsze zabezpieczyć miejsce wypadku (odpowiednie oznakowanie, zabezpieczenie niebezpiecznych przedmiotów znajdujących się w pobliżu itp.).
2. Czekając na przyjazd pogotowia, należy cały czas rozmawiać z poszkodowanym, pocieszać go i podtrzymywać na duchu.
3. W przypadku ustania czynności życiowych po około 4 minutach obumierają pierwsze komórki mózgu.
4. Podczas wykonywania Podstawowego Podtrzymywania Życia stosunek wdmuchnięć do ucisków na klatkę piersiową wynosił 2:15. Dotyczy to zarówno pomocy udzielanej przez jednego ratownika, jak i przez dwóch ratowników.
5. Najskuteczniejszą metodą badania oddechu osoby nieprzytomnej jest próba usłyszenia i wyczucia oddechu poszkodowanego, połączona z obserwacją ruchów klatki piersiowej.
6. W przypadku osób nieprzytomnych co jedną minutę należy kontrolować, czy mają zachowany oddech.
7. Poszkodowany nieprzytomny, leżący na plecach, może udusić się nie tylko ciałami obcymi, ale również własnym językiem. Aby tego uniknąć, należy odchylić głowę poszkodowanego do tyłu.
8. Przy krwawieniu z nosa głowę poszkodowanego należy pochylić do przodu, a nie do tyłu.
9. W przypadku krwotoków opatrunek należy zakładać wyłącznie w miejscu krwawienia, a nie powyżej lub poniżej tego miejsca.
10. Opaskę uciskową zakłada się wyłącznie w przypadku amputacji urazowej lub zmiażdżenia.
11. Poważnych zranień nie wolno samodzielnie odkażać ani oczyszczać. Należy je jedynie osłonić jałowym opatrunkiem i udać się do lekarza lub wezwać pogotowie.
12. Oparzenia należy chłodzić wodą. Czas chłodzenia musi być bardzo długi - obecnie zaleca się 30 min.
REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat