Zakaz prowadzenia działalności gospodarczej

Konsekwencją orzeczenia zakazu, o którym mowa powyżej, jest to, że osoba, w stosunku do której orzeczono zakaz, zostaje pozbawiona możliwości prowadzenia legalnej działalności gospodarczej. Działanie wbrew orzeczonemu zakazowi będzie działaniem sprzecznym z prawem i nielegalnym.

W razie jednak gdy osoba, wobec której zastosowano zakaz, wbrew jego treści prowadzi działalność gospodarczą, czynności prawne przez nią dokonywane są zgodnie z art. 58 k.c. nieważne (czynność sprzeczna z prawem jest nieważna).

Działalność niepożądana>>

Co więcej, gdyby osoba, wobec której orzeczono zakaz, chciała rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej lub zawiązać spółkę lub też zostać pełnomocnikiem albo członkiem zarządu, sąd lub organ ewidencyjny uprawiony do prowadzenia rejestru przedsiębiorców zobowiązany jest do odmowy dokonania odpowiedniego wpisu do ewidencji lub rejestru.

Warto zapamiętać, że postępowanie o orzeczeniu zakazu prowadzenia działalności gospodarczej wszczyna się wyłącznie na wniosek wierzyciela, tymczasowego nadzorcy sądowego, zarządcy przymusowego, syndyka, nadzorcy sądowego albo zarządcy, a także Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów oraz Przewodniczącego Komisji Nadzoru Finansowego. Sąd wydaje postanowienie po przeprowadzeniu rozprawy. Sąd nie jest jednak związany wnioskiem, o którym mowa w art. 373 pr. up. i n. (wyrok SN z 22 sierpnia 2007 r., III CSK 45/07). Prawomocne oddalenie wniosku wierzyciela o orzeczenie zakazu prowadzenia przez dłużnika działalności gospodarczej (art. 373 pr. up. i n.) nie pozbawia innego wierzyciela, który nie brał udziału w tym postępowaniu, możliwości wystąpienia z takim wnioskiem (postanowienie SN z 31 stycznia 2007 r., II CSK 314/06, niepubl.).

Podstawa prawna:

• ustawa z 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (DzU nr 60, poz 535 ze zm.).