Kadry - Profesjonalny serwis kadrowych - czas pracy, wynagrodzenia, umowa o pracę, urlopy, HR, BHP, kodeks pracy, ZUS

Może dojść do sytuacji, w której pracownik wykonywał pracę tylko przez część miesiąca, a przez resztę był nieobecny w pracy albo jej nie wykonywał z innych powodów. Pojawiają się też sytuacje, w których pracownik jest nieobecny przez kilka dni w miesiącu. Za pozostałą część przepracowaną również przysługuje pracownikowi wynagrodzenie, ale musi być ono wówczas odpowiednio obniżone.

Najpopularniejsze obecnie narzędzia wykorzystywane przez duże organizacje na całym świecie to: szkolenia tworzone na potrzeby klienta i szkolenia gotowe on-line, wirtualne biblioteki wiedzy, narzędzia typu wiki, videocasty, webinary, rozwiązania bazujące na mechanizmach social learningu.

Płatnik składek w roku kalendarzowym nalicza składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na Fundusz Emerytur Pomostowych do kwoty odpowiadającej 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym. Limit, do wysokości którego płatnik nalicza składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2012, wynosi 105 780 zł. Ograniczenie rocznej podstawy wymiaru nie ma zastosowania przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz na ubezpieczenie zdrowotne.

Umowa o pracę zawierana w celu zastępstwa nieobecnego pracownika jest niewątpliwie umową terminową. Początek zatrudnienia „zastępcy” zwykle łączy się czasowo z rozpoczęciem okresu usprawiedliwionej nieobecności w pracy „zastępowanego”. Ustanie zatrudnienia zwykle następuje w chwili powrotu do pracy pracownika zastępowanego, jeśli oczywiście stosunek pracy nie został rozwiązany wcześniej.

Stosowne przepisy w zakresie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego mają zagwarantować obywatelom UE to, że zabezpieczenia społeczne w państwach członkowskich nie ograniczą czy wręcz nie pozbawią uprawnień nabytych lub należnych osobom pracującym lub mieszkającym na terytorium danego kraju. Pracownik oddelegowany przez polskiego pracodawcę do pracy w innym państwie członkowskim UE może nadal podlegać ubezpieczeniom społecznym w Polsce. Warunkiem jest, aby jego czas pracy za granicą nie przekraczał 24 miesięcy i nie był wysłany w celu zastąpienia innego pracownika.

Pracownik zatrudniony przez co najmniej 6 miesięcy ma prawo do urlopu wychowawczego w wymiarze do 3 lat w celu sprawowania osobistej opieki nad dzieckiem, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez nie 4. roku życia. Pracownik taki może również skorzystać z innego rozwiązania ułatwiającego godzenie obowiązków rodzicielskich i zawodowych – może złożyć wniosek o zmniejszenie wymiaru czasu pracy (maksymalnie do 1/2 etatu) w okresie, w którym mógłby korzystać z urlopu wychowawczego. Pracodawca jest zobowiązany uwzględnić wniosek pracownika.

Pracodawca ma obowiązek założenia i prowadzenia oddzielnie dla każdego pracownika akt osobowych. Poza aktami pracodawcy prowadzą odrębnie dla każdego zatrudnionego m.in. imienną listę wypłacanego wynagrodzenia. Jak prawidłowo prowadzić akta osobowe?

Jeśli przepis szczególny tak stanowi, za czas niektórych nieobecności pracownikowi przysługuje wynagrodzenie.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na cel, jaki ma być osiągnięty za pomocą wywiadu. Jeżeli zależy nam na szybkiej ocenie wstępnej, niezastąpiona będzie krótka, ogólna rozmowa „eliminacyjna” pozwalająca na podjęcie decyzji, czy proces selekcji powinien w danym przypadku być kontynuowany. Jeżeli tak, kolejnym etapem powinien być ustrukturalizowany wywiad szczegółowy, pozwalający na uzupełnienie ewentualnych braków dotyczących doświadczenia zawodowego kandydata, jego wiedzy i umiejętności przydatnych dla pracodawcy oraz lepsze poznanie go jako człowieka.

Od 1 stycznia 2013 r. zmienią się zasady przechodzenia na emeryturę żołnierzy zawodowych oraz funkcjonariuszy tzw. służb mundurowych. Nowe zasady przechodzenia tych osób na emeryturę zmierzają w kierunku zaostrzenia warunków uzyskania tego świadczenia, pozostawiają jednak tym grupom zawodowym możliwość wcześniejszego przejścia na emeryturę w stosunku do pozostałych grup zawodowych.

Często jest tak, że od podjęcia przez pracodawcę decyzji o zatrudnieniu konkretnej osoby do chwili faktycznego rozpoczęcia przez nią świadczenia pracy mija kilka tygodni. Przedstawiamy instrumenty prawne, przy użyciu których strony przyszłego stosunku pracy mogą określić warunki planowanego zatrudnienia.

Bez zgody zarządu zakładowej organizacji związkowej pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać stosunku pracy z imiennie wskazanym uchwałą zarządu jego członkiem lub z innym pracownikiem będącym członkiem danej zakładowej organizacji związkowej, upoważnionym do reprezentowania tej organizacji wobec pracodawcy albo organu lub osoby dokonującej za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy.

Pierwszym podstawowym krokiem przy rozwiązywaniu umów o pracę jest ustalenie właściwego trybu zakończenia stosunku pracy. Właśnie od niego zależą dalsze obowiązki pracodawcy związane z rozwiązaniem stosunku pracy. Umowę o pracę można rozwiązać na mocy porozumienia stron, za wypowiedzeniem lub bez wypowiedzenia.

Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy pracownik to osoba zobowiązująca się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę. Bez względu na nazwę zawartej umowy przez strony umowy wykonywanie pracy w tych warunkach będzie zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, a zatem podmiot wykonujący pracę będzie miał status pracownika. Ze względu na wymóg osobistego wykonywania pracy pracownikiem może być tylko osoba fizyczna. Zdolność pracownicza danej osoby fizycznej jest ograniczona wymogiem osiągnięcia odpowiedniego wieku.

Zasady przetwarzania i transferu transgranicznego danych osobowych zostały uregulowane w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (zwanej dalej dyrektywą) oraz w implementującej przepisy dyrektywy do krajowego porządku prawnego ustawie z 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (zwanej dalej ustawą).

Obowiązkiem przejmowanego pracodawcy w razie przejęcia tylko części jego pracowników jest wyrejestrowanie ich z ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego na formularzu ZUS ZWUA.

Dyskryminacja oznacza nierówne traktowanie w zakresie nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkoleń, np. ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, narodowość, przynależność związkową czy orientację seksualną, a także ze względu na formę zatrudnienia. Natomiast mobbing (inaczej nękanie psychiczne lub terror psychiczny) to działania skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.

Zdarza się, że pracownicy nie zawsze chcą uczestniczyć w organizowanych dla nich szkoleniach. Nawet jeśli zapiszą się na jakiś trening, w ostatniej chwili potrafią zmienić zdanie i nie zjawić się na zajęciach. Czasem wynika to z tego, że uważają szkolenie za stratę czasu. Z czego mogą wynikać takie zachowania i postawy? Co zrobić, by je zmienić?

Zasiłek z ubezpieczenia chorobowego należny jest nielicznej grupie osób ubezpieczonych w wysokości 100 proc. podstawy wymiaru. Przywilej ten dotyczy jedynie tych osób, których niezdolność do pracy lub niemożność wykonywania pracy przypadła w okresie ciąży, powstała wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów, czy też powstała wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy.

W przypadku niektórych grup pracowników, świadczących pracę poza stałym miejscem zamieszkania, obligatoryjnym dodatkiem jest tzw. dodatek za rozłąkę. Przysługuje on z tytułu czasowego przeniesienia do pracy w miejscowości innej niż miejscowość zamieszkania pracownika.

Skuteczne pozyskanie dobrego pracownika to proces wieloetapowy, wpływa na niego zarówno wizerunek firmy, jak i prawidłowo przeprowadzony proces rekrutacji. Obecnie, ze względu na popularność internetu, działania on-line są niezastąpione w efektywnym pozyskiwaniu i selekcji kandydatów.

Pracownik może ubiegać się o przeliczenie wcześniejszej emerytury, w tym również kapitału początkowego. ZUS nie będzie mógł doliczyć okresów przebytych po przyznaniu emerytury ani przeliczyć świadczenia przy uwzględnieniu uzyskanych w tym czasie wynagrodzeń oraz nowej kwoty bazowej. Z tego powodu nie ma konieczności wystawienia zaświadczenia potwierdzającego przebyty staż i zarobki pracownika.

Obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu podlegają osoby prowadzące działalność pozarolniczą, które spełniają warunki do objęcia ubezpieczeniami społecznymi. Wyjątek stanowią osoby, które zawiesiły wykonywanie działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej (art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy zdrowotnej).

Podróżą służbową jest wykonywanie, na polecenie pracodawcy, zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Przy kwalifikacji podróży istotne znaczenie ma więc określenie stałego miejsca pracy pracownika. Brak legalnej definicji tego pojęcia powoduje problemy interpretacyjne, a także otwiera pracodawcom drogę do uznaniowego definiowania stałego miejsca pracy i odmowy zwrotu kosztów podróży służbowych.

Trzydziestodniowy termin, w czasie którego ustala się, czy w firmie doszło do zwolnień grupowych, liczy się od dnia, w którym pracodawca złożył pracownikowi pierwsze wypowiedzenie lub propozycję rozwiązania umowy za porozumieniem stron ze swojej inicjatywy. Termin ten może rozpocząć się w dowolnym dniu miesiąca.

Przepisy prawa pracy nie zawierają zamkniętego katalogu powinności pracowniczych. Zakres obowiązków pracowników określają obok przepisów prawa pracy także postanowienia umowy o pracę oraz – jeżeli chodzi o ich konkretny kształt – zwyczaj zakładowy (wyrok SN z 23 października 2003 r.). Bardzo dużą rolę w tym zakresie odgrywa również orzecznictwo Sądu Najwyższego i poglądy doktryny prawa pracy.

Od umowy zlecenia zawieranej z osobą mającą ustalone prawo do emerytury płatnik obowiązkowo opłaca składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. W niektórych przypadkach zatrudnienie zleceniobiorcy-emeryta może okazać się dla firmy korzystne finansowo – jeżeli ten sam emeryt oprócz wykonywania zlecenia jest zatrudniony w ramach stosunku pracy. W takiej sytuacji ze zlecenia obowiązkowa będzie dla niego tylko składka zdrowotna.

Pracodawca może zobowiązać pracownika do pełnienia dyżuru tzn. do pozostawania poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (art. 1515 k.p.).

W obrębie Unii Europejskiej występują znaczne różnice w korzystaniu z pracy tymczasowej oraz w warunkach pracy pracowników tymczasowych. Próbę wyeliminowania tych różnic w zakresie, w jakim uzasadnia to potrzeba ochrony zdrowia i bezpieczeństwa pracowników tymczasowych, podjęto w dyrektywie w sprawie pracy tymczasowej (dalej powoływanej jako dyrektywa). Dyrektywa weszła w życie 5 grudnia 2008 r.

Pracownikom, którzy zostali przejęci przez nowego pracodawcę, przysługuje uprawnienie do korzystania z funduszu na dotychczasowych zasadach. Zasady postępowania w odniesieniu do środków zfśs są różne w zależności od tego, czy przejęcie dotyczy wszystkich pracowników czy tylko ich części.

Surowe kary za nielegalne zatrudnianie cudzoziemców bez ważnego prawa pobytu w Polsce oraz odpowiedzialność wykonawców i podwykonawców zatrudniających nielegalnie cudzoziemców w Polsce przewidują przepisy ustawy o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Nowelizacja weszła w życie 21 lipca 2012 r.

Podstawowym obowiązkiem pracodawcy jest zapewnienie pracownikom bezpiecznych i higienicznych warunków pracy. Jednym z nich jest zapewnienie odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach pracy. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego odstąpienie przez pracodawcę od wykonania obowiązku zapewnienia pracownikom odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach pracy może być usprawiedliwione względami technologicznymi, a nie jego sytuacją ekonomiczną. Wskazany wyrok oznacza, że pracodawca nie może zwolnić się z obowiązku zapewnienia odpowiedniej temperatury w pomieszczeniach pracy, powołując się na sytuację ekonomiczną (np. zbyt duże rachunki za ogrzewanie, zbyt wysoką cenę oleju opałowego). Jedyne odstępstwo od tej zasady to względy technologiczne lub nieprzewidziane awarie.

Pozew złożony przez pracownika przeciwko pracodawcy często jest elementem sporu, w którym wzajemne roszczenia wobec siebie zgłaszają obie strony stosunku pracy. W przypadku gdy pracownik złoży własny pozew, pracodawca – nie czekając na zakończenie tej sprawy – może złożyć pozew wzajemny. Jeżeli będzie on dopuszczalny, obydwie sprawy zostaną rozpoznane łącznie.

Obowiązek wypłaty odprawy dotyczy zarówno zwolnienia w trybie grupowym, jak i indywidualnym (przy zwolnieniu nawet 1 osoby), a do nabycia uprawnienia nie jest istotny rodzaj umowy (terminowa, bezterminowa), wymiar czasu pracy ani też faktyczne świadczenie pracy w chwili zwolnienia. Pieniądze trzeba zatem wypłacić, nawet jeśli pracownik przebywał na urlopie lub też z innych powodów nie świadczył pracy.

Pracownik, który wykonywał pracę w nocy, ma prawo do dodatku w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę obwiązującego w danym roku. Dodatek ten przysługuje bez względu na to, czy praca w porze nocnej była zaplanowana, czy stanowiła pracę ponad wymiar czasu pracy obowiązujący pracownika.

Kwestią najczęściej wywołującą wątpliwości pracodawców jest to, czy do ustalenia przychodu z tytułu przekazanych świadczeń należy brać pod uwagę jego wartość z podatkiem czy bez. Ponieważ wartość pieniężną świadczeń w naturze należy ustalać według cen zakupu, do przychodu pracownika należy doliczyć kwotę w wysokości brutto (z podatkiem VAT). Gdyby bowiem pracownik dokonywał zakupu tych świadczeń, musiałby zapłacić kwotę z podatkiem.

Od 1 sierpnia 2012 r. obowiązują nowe przepisy dotyczące chorób zawodowych. Zmiany dotyczą przede wszystkim instytucji, jakie są odpowiedzialne za rozpoznawanie chorób zawodowych i wydawanie orzeczeń w tej sprawie.

Jedną z najpopularniejszych form określania wynagrodzenia za pracę jest stałe wynagrodzenie zasadnicze. Jego wysokość jest ustalona w treści umowy o pracę. Taka forma wynagradzania może przysługiwać za wykonaną czynność, jednostkę pracy bądź przepracowany czas. Wynagrodzenie zasadnicze jest samodzielnym składnikiem pensji, który może stanowić jej jedyny element. Ponadto stanowi ono w każdym przypadku podstawę do wyliczania wysokości innych świadczeń przysługujących pracownikowi, takich jak: wynagrodzenie urlopowe, ekwiwalent za urlop, świadczenia chorobowe itp.

Jeżeli pracodawca podejrzewa, że pracownik (lub inny ubezpieczony podlegający ubezpieczeniu chorobowemu) wykorzystuje zwolnienie lekarskie niezgodnie z celem, na jaki zostało wydane, może sam skontrolować pracownika lub wystąpić do ZUS o taką kontrolę. Gdy okaże się, że pracownik nie wykorzystywał tego okresu na rekonwalescencję, tylko np. świadczył pracę u innego pracodawcy czy wyjechał na wycieczkę, wówczas utraci prawo do świadczenia chorobowego za cały okres orzeczony zwolnieniem lekarskim.

Pracodawca nie może obniżyć wynagrodzenia pracownikowi, któremu brakuje maksymalnie 4 lata do uzyskania emerytury. Zakaz ten nie ma jednak charakteru absolutnego. Pracodawca może tego dokonać np. w sytuacji, gdy wprowadzenie nowych zasad wynagradzania dotyczy ogółu pracowników.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego i wynagrodzenia chorobowego oblicza się na takich samych zasadach, jak wskazanych w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. W trakcie niezdolności do pracy mogą nastąpić zmiany w wysokości wynagrodzenia – zarówno podwyższenie, jak i obniżenie wysokości wynagrodzenia.

Jeżeli pracownik jest nieobecny w pracy z powodu długotrwałej choroby, pracodawca może podjąć decyzję o jego zwolnieniu bez wypowiedzenia. Zastosowanie takiego rozwiązania jest jednak dopuszczalne w ściśle określonych przypadkach i zależy od długości okresu niezdolności do pracy i jej przyczyny oraz od stażu pracy u danego pracodawcy.

Wynagrodzenie pracownika podlega szczególnej ochronie. Pracownik nie może zrzec się prawa do wynagrodzenia ani przenieść tego prawa na inną osobę. Natomiast pracodawca może, w ściśle określonych warunkach i granicach, zaspokajać z wynagrodzenia za pracę zarówno zobowiązania wobec siebie, jak również innych podmiotów. Mówimy wówczas o potrąceniu z wynagrodzenia za pracę. Należy przy tym pamiętać, że dokonywanie potrąceń jest jednostronnym uprawnieniem pracodawcy.

Pracownikom tymczasowym, tak jak pozostałym pracownikom, przysługuje wynagrodzenie chorobowe za okres niezdolności do pracy trwającej łącznie do 33 lub odpowiednio do 14 dni w roku kalendarzowym (art. 92 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy). Za okres od 34. lub odpowiednio od 15. dnia niezdolności do pracy pracownik tymczasowy ma prawo do zasiłku chorobowego z ubezpieczenia chorobowego. Jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo jest skutkiem choroby zawodowej, od pierwszego dnia niezdolności do pracy pracownikowi tymczasowemu przysługuje zasiłek chorobowy z ubezpieczenia wypadkowego.

ZFŚS tworzą zarówno pracodawcy prywatni, jak i jednostki sektora publicznego działające w formie samorządowych zakładów budżetowych oraz jednostek budżetowych. Pracodawcy ze sfery budżetowej muszą tworzyć fundusz obligatoryjnie, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników. Oznacza to, że nie mogą oni ani zrezygnować z prowadzenia funduszu, ani dowolnie kształtować wysokości odpisu na ZFŚS. W korzystnej sytuacji znajdują się natomiast pracodawcy prywatni, którzy mają pewną dowolność w prowadzeniu działalności socjalnej.

Możliwość rozwiązania stosunku pracy z pracownikiem tymczasowym zależy od rodzaju umowy o pracę i zawartych w niej ustaleń stron. Rozwiązania umowy o pracę dokonuje pracodawca, a więc agencja pracy tymczasowej. Natomiast pracodawca-użytkownik w każdym czasie i bez względu na rodzaj umowy może zrezygnować z wykonywania pracy przez pracownika tymczasowego.

W polskim prawie pracy nie ma definicji pracy sezonowej. Wynika to z tego, że przepisy prawa pracy nie wyróżniają odrębnej kategorii pracowników sezonowych. Pracą sezonową jest więc taki rodzaj pracy, na który jest zapotrzebowanie wyłącznie przez pewien krótki okres związany z określoną porą roku.

Rekompensata, która przysługuje pracownikowi w przypadku utraty prawa do wcześniejszej emerytury oraz przy niespełnianiu warunków do emerytury pomostowej, jest formą odszkodowania za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej (art. 2 ust. 5 ustawy o emeryturach pomostowych). Osoba uprawniona do emerytury w powszechnym wieku emerytalnym, składając wniosek o tę emeryturę, może zaznaczyć we wniosku, że jednocześnie ubiega się o rekompensatę.

W dniu rozwiązania stosunku pracy pracownik nabywa prawo do ekwiwalentu za niewykorzystany urlop. Dotyczy to zarówno urlopu zaległego, jak i bieżącego. Wypłata ekwiwalentu powinna nastąpić ostatniego dnia zatrudnienia, bowiem w przypadku niedotrzymania tego terminu pracownikowi przysługują odsetki za zwłokę.

Pracowniczy obowiązek dbałości o dobro zakładu pracy i szanowania jego mienia może być weryfikowany przy zastosowaniu mechanizmu kontroli, jakim jest rewizja osobista (przeszukanie). Co do zasady pracownik będzie zobowiązany się jej poddać, jednak pod warunkiem że podejmowane w jej ramach czynności będą zgodne z prawem. W wyroku z 12 lipca 2001 r. Sąd Najwyższy stwierdził wyraźnie, że usiłowanie kradzieży na szkodę pracodawcy stanowi ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego dbałości o mienie pracodawcy (art. 52 § 1 pkt 1 w zw. z art. 100 § 2 pkt 4 k.p.).

Poprzednie tematy dnia

Jak obliczyć wynagrodzenie za część miesiąca

Z jakich nowoczesnych form szkoleniowych korzystają polskie firmy

Przedwczesne zaprzestanie naliczania składek - konsekwencje

Umowa o pracę na zastępstwo - jak ją rozwiązać

Oddelegowanie za granicę - co z ubezpieczeniem społecznym

Obniżony wymiar czasu pracy - ochrona przed zwolnieniem

Jak prawidłowo prowadzić akta osobowe

Jaka nieobecność w pracy powoduje zmniejszenie wynagrodzenia

Jak przygotować dobrą rozmowę kwalifikacyjną

Zmiany w emeryturach dla służb mundurowych

Zmiana miejsca pracy - umowa przyrzeczona

Zwolnienie z pracy działacza związkowego

Terminy przy rozwiązaniu umowy o pracę

Młodociany pracownik - jak go zatrudnić

Bezpieczeństwo przesyłania danych osobowych za granicę

Przejęcie pracodawcy - skutki dla płatnika

Dyskryminacja i mobbing - jak im zapobiegać

Jak zachęcić pracownika do szkoleń

Dla kogo zasiłek z ubezpieczenia wypadkowego

Pracujesz poza miejscem zamieszkania - oto dodatki, które ci się należą

Rekrutacja on-line

Jak podwyższyć emeryturę ustaloną częściowo według nowych zasad

Ubezpieczenie zdrowotne osób prowadzących kilka rodzajów działalności

Pracownik w podróży służbowej

Kiedy zwolnienia z pracy są zwolnieniami grupowymi

Jakie obowiązki ma pracownik

Emeryt na umowie zleceniu - oszczędności dla firmy

Pracownik na dyżurze

W Polsce czy za granicą - gdzie podjąć pracę tymczasową

Co się dzieje z ZFŚS w razie przekształcenia pracodawcy

Wysokie kary za nielegalne zatrudnianie cudzoziemców

Jak ciepło może być w biurze

Gdy swoich roszczeń dochodzi pracodowca

Odprawy ze zwolnień grupowych - jak je wypłacać

Nadgodziny w porze nocnej - jak obliczyć za nie wynagrodzenie

Dodatkowe świadczenia dla pracowników - skutki podatkowe

Choroby zawodowe po nowemu

Wynagrodzenie za pracę - jak je określić

Zwolnienie lekarskie - jak pracodawca może je skontrolować

Pracownik w wieku przedemerytalnym - kiedy można zmienić warunki zatrudnienia

Jak obliczyć podstawę wymiaru zasiłku po podwyżce wynagrodzenia

Długa choroba pracownika - czy można go zwolnić z pracy?

Jak prawidłowo dokonywać potrąceń z wynagrodzenia

Świadczenia chorobowe dla pracowników tymczasowych

W poszukiwaniu oszczędności - likwidacja ZFŚS

Jak zwolnić pracownika tymczasowego

Sezon na...pracownika sezonowego

Rekompensata przy braku prawa do wcześniejszej emerytury

Ekwiwalent za urlop wypoczynkowy

Kontrola osobista pracownika - jak zrobić to zgodnie z prawem