Jak uzupełnić wynagrodzenie za miesiąc, w którym pracownik chorował i odbierał czas wolny za nadgodziny
REKLAMA
REKLAMA
PROBLEM
Pracownik zatrudniony w naszej firmie w 2-miesięcznym okresie rozliczeniowym czasu pracy wynagradzany stawką miesięczną 3600 zł był niezdolny do pracy w styczniu br. nabywając prawo do wynagrodzenia chorobowego. W marcu 2012 r. pracownik przez 8 godzin w sobotę (wolną od pracy) wykonywał pracę w godzinach nadliczbowych. Za pracę w tym dniu otrzymał inny dzień wolny 3 kwietnia 2012 r. (w drugim miesiącu okresu rozliczeniowego). Liczba godzin przypadających do przepracowania w marcu wynosiła 176 godzin, a w kwietniu 160 godzin. W marcu pracownik przepracował 184 godziny, a w kwietniu z powodu udzielenia czasu wolnego zamiast 152 godzin przepracował 136 godzin, ponieważ przez 2 dni chorował. Za marzec pracownikowi wypłaciliśmy wynagrodzenie za przepracowane 184 godziny w kwocie 3600 zł (stała stawka miesięczna) oraz normalne wynagrodzenie za 8 godzin nadliczbowych. Natomiast wynagrodzenie za kwiecień pomniejszyliśmy o wynagrodzenie za 8 godzin czasu wolnego, za który pracownik nie ma prawa do wynagrodzenia, i za 2 dni choroby.
Czy ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego przysługującego pracownikowi w styczniu br. wynagrodzenie za kwiecień 2012 r. powinniśmy uzupełnić zarówno o okres niewykonywania pracy z powodu choroby, jak i z powodu odbioru czasu wolnego w zamian za przepracowane godziny nadliczbowe? Jakie wynagrodzenie powinniśmy przyjąć za marzec i za kwiecień 2012 r. do ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego?
Zobacz: Jak zapłacić za pracę wykonywaną w dzień wolny od pracy?
RADA
Do celów ustalenia podstawy wymiaru świadczenia chorobowego powinni Państwo przyjąć:
- za marzec 2012 r. – wynagrodzenie zasadnicze powiększone o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe,
- za kwiecień 2012 r. – wynagrodzenie zasadnicze pomniejszone o czas nieprzepracowany w tym miesiącu w związku z odbiorem czasu wolnego za przepracowane w poprzednim miesiącu godziny nadliczbowe.
Szczegóły w uzasadnieniu.
UZASADNIENIE
W przedstawionej sytuacji nie należy uzupełniać wynagrodzenia za kwiecień 2012 r., ponieważ uzupełnienia nie stosuje się w sytuacji, gdy w danym miesiącu, za który wynagrodzenie uwzględnia się w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych, pracownik nie przepracował pełnego wynikającego z rozkładu czasu pracy nominalnego wymiaru czasu pracy z powodu odbioru wolnego za godziny nadliczbowe. Jeżeli pracownik wykorzystuje czas wolny za pracę nadliczbową wykonaną w innym miesiącu, to w takim miesiącu obowiązuje go mniejsza liczba godzin do przepracowania, a tym samym nie ma podstaw do uzupełniania wynagrodzenia za ten miesiąc. Pracownik realizuje w takiej sytuacji swoje zadania służbowe przez wszystkie obowiązujące go w danym miesiącu roboczogodziny. Uzupełnienie wynagrodzenia jest natomiast koniczne w odniesieniu do czasu nieprzepracowanego w związku z chorobą. W efekcie za kwiecień 2012 r. uzupełnione wynagrodzenie to kwota przyjęta z umowy o pracę pomniejszona o czas nieprzepracowany związany z odbiorem czasu wolnego za godziny nadliczbowe. Gdyby bowiem w kwietniu pracownik nie chorował (wynagrodzenie nie wymagałoby uzupełnienia), to otrzymałby niższe wynagrodzenia z powodu odbioru wolnego.
Zobacz: Wskaźnik waloryzacji podstawy wymiaru zasiłku chorobowego
Uzupełnienie wynagrodzenia w celu ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego polega na ustaleniu wynagrodzenia, jakie pracownik uzyskałby, gdyby pracował pełny miesiąc. Zasady uzupełniania wynagrodzenia zostały określone w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej. Konieczność uzupełnienia wynagrodzenia pojawia się już w sytuacji, gdy pracownik zachoruje w pierwszym miesiącu zatrudnienia nabywając prawo do zasiłku. Taka konieczność istnieje również wtedy, gdy pracownik zachoruje później niż w pierwszym miesiącu zatrudniania, a w okresie, z którego jest ustalana podstawa wymiaru zasiłku, nie osiągnął wynagrodzenia wskutek nieobecności w pracy z przyczyn usprawiedliwionych (art. 38 ust. 2 i 3 ustawy zasiłkowej). W drugiej z wymienionych sytuacji obowiązuje zasada polegająca na tym, że przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego:
- wyłącza się wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy,
- przyjmuje się, po uzupełnieniu, wynagrodzenie za miesiące, w których pracownik przepracował co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy.
Przez pojęcie „usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy”, na podstawie przepisów ustawy zasiłkowej, należy rozumieć okresy niewykonywania pracy z powodu np. absencji chorobowej czy urlopu bezpłatnego. Nie są natomiast okresami usprawiedliwionej nieobecności w pracy nieobecności odpłatne spowodowane urlopem wypoczynkowym, urlopem okolicznościowym czy inne podobne okresy nieobecności w pracy.
Zobacz również: Forum Kadry - ZUS i Płace
(!)
Nie są okresami usprawiedliwionej nieobecności w pracy nieobecności odpłatne spowodowane urlopem wypoczynkowym, urlopem okolicznościowym czy inne podobne odpłatne okresy nieobecności w pracy.
Do celów ustalania podstawy wymiaru zasiłku na równi z dniami, w których pracownik świadczył pracę, traktuje się bowiem dni urlopu wypoczynkowego i inne dni nieobecności w pracy, za które pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (np. urlop okolicznościowy, zwolnienia od pracy związane z opieką nad dzieckiem do lat 14 na podstawie art. 188 Kodeksu pracy, zwolnienie z tytułu krwiodawstwa itp.). Wynagrodzenie za dni urlopu i za inne analogicznie traktowane dni niewykonywania pracy traktuje się na równi z wynagrodzeniem za pracę.
Podstawa prawna:
● art. 37 ust. 2, art. 38 ust. 2–3 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512 ze zm.)
REKLAMA
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat