Wartość przekazanej odzieży i butów należy uwzględnić zarówno w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia tych pracowników, jak i w podstawie opodatkowania. Obowiązek używania takiej odzieży nie wynika bowiem z przepisów powszechnego ani zakładowego prawa pracy, a odzież może być używana także do celów prywatnych.
UZASADNIENIE
reklama
reklama
W podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne pracownika należy uwzględniać wartość tych przychodów, które ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje za przychód ze stosunku pracy. Wyjątkiem są jedynie przychody zwolnione ze składek na podstawie art. 18 ust. 2 ustawy systemowej (wynagrodzenie chorobowe oraz zasiłki) bądź § 2 ust. 1 rozporządzenia w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wśród wymienionych tam przychodów jest jedynie wartość odzieży i obuwia przekazanego pracownikowi na podstawie przepisów bhp – czyli to zwolnienie nie ma w tym przypadku zastosowania.
W sytuacji przydzielenia pracownikom odzieży i obuwia należy jednak zastanowić się, czy po stronie pracowników w ogóle powstało przysporzenie majątkowe, czyli przychód ze stosunku pracy.
Wartość ubioru przekazanego pracownikowi przez pracodawcę nie stanowi dla pracownika przychodu ze stosunku pracy, gdy obowiązek jego noszenia w pracy wynika z umowy o pracę, powszechnych (np. wobec policjantów, pielęgniarek, żołnierzy itp.) lub zakładowych źródeł prawa pracy. Może to dotyczyć również tzw. odzieży reprezentacyjnej, a więc odzieży zakładanej przez pracowników w celach reklamowych. Jednak warunkiem jest, aby odzież miała widoczne i stałe oznaczenia charakteryzujące firmę. Na tej podstawie uznaje się, że odzież może być używana wyłącznie w celach służbowych.
WAŻNE!
Aby wartość ubioru przekazanego pracownikowi nie stanowiła przychodu ze stosunku pracy, ubiór musi zostać pozbawiony cech ubioru prywatnego.