Prace sezonowe - formy zatrudnienia - Strona 7 - Umowy cywilnoprawne - Inne formy zatrudnienia

Prace sezonowe - formy zatrudnienia

Praca sezonowa kojarzy się z pracą za granicą czy z pracą wykonywaną przez młodocianych. Osobami zatrudnionymi do prac sezonowych są osoby wykonujące pracę ściśle związaną z daną porą roku, niezależnie od formy swojego zatrudnienia. Zatrudniając osoby do prac sezonowych przedsiębiorcy kierują się głównie tym, aby ponieść jak najmniejsze koszty zatrudnienia takich osób. Ważna jest też dla nich możliwość łatwego rozwiązania umowy z osobą wykonującą prace sezonowe. Dlatego najkorzystniejszą formą zatrudnienia takich osób są umowy cywilnoprawne, np. zlecenia lub o dzieło.

Umowa zlecenia

Przedsiębiorca potrzebujący taniego pracownika sezonowego może go zatrudnić na umowę zlecenia, jeżeli pozwala na to charakter pracy. Na jej podstawie zleceniobiorca zobowiązuje się do wykonywania określonych czynności dla zleceniodawcy. W szerokim znaczeniu umowa zlecenia obejmuje również wykonanie faktycznej czynności, np. sprzątania, opieki, organizacji akcji promocyjnej, nadzoru nad wdrażaniem szkoleniowego projektu. Główne cechy umowy zlecenia to:

charakter starannego działania – zleceniobiorca jest rozliczany nie z rezultatu, ale z dochowania tzw. należytej staranności,
luźne podporządkowanie zleceniobiorcy zamawiającemu – zleceniobiorca nie podlega bieżącemu, bezpośredniemu zwierzchnictwu dającego zlecenie (wyrok SN z 15 października 1999 r., I PK 307/99; OSNP 2001/7/214),
możliwość wyznaczenia zastępcy – zleceniobiorca ma prawo powierzyć wykonanie zlecenia komuś innemu pod warunkiem, że wynika to z umowy lub ze zwyczaju albo zmusiły go do tego okoliczności (art. 738 Kodeksu cywilnego). Musi przy tym niezwłocznie zawiadomić o tym zleceniodawcę, wskazując osobę zastępcy i miejsce jego zamieszkania.

Umowa zlecenia nie gwarantuje zatem stabilności współpracy na takim poziomie jak zatrudnienie pracownicze. Jednak inne jej zalety są dla zleceniodawcy bardzo korzystne. Zaliczamy do nich:

możliwość zapłaty niższego wynagrodzenia niż minimalne,
ograniczone obowiązki biurokratyczne, np. dla zleceniobiorców nie trzeba prowadzić ewidencji czasu pracy, zakładać teczek personalnych, ujmować ich obowiązkowo w regulaminach pracy i wynagradzania, a także wydawać im świadectw pracy.

Zobacz e-Poradnik „Zatrudnianie zleceniobiorców” dostępny na www.inforfk.pl

Ze zleceniobiorcą szybciej i łatwiej też można się rozstać. Do rozwiązania umowy zlecenia dochodzi:

z upływem okresu, na jaki umowa została zawarta,
po wykonaniu powierzonych czynności faktycznych i/lub prawnych,
za wypowiedzeniem którejś ze stron.

Każda strona ma prawo złożyć wypowiedzenie w dowolnej chwili i nie może się zrzec z góry takiego uprawnienia. Umowa rozwiązuje się wówczas z dniem wypowiedzenia albo w innym terminie, jeżeli taki określono w umowie zlecenia. Stronom wolno jednak ograniczyć możliwość złożenia wypowiedzenia np. do ważnych powodów, przyczyn dotyczących zleceniodawcy czy do konkretnych, wskazanych względów.

Zobacz również: Sezon na...pracownika sezonowego

PRZYKŁAD