Prace sezonowe - formy zatrudnienia

PRZYKŁAD

Firma z branży rolniczej poszukiwała osób do pracy przy żniwach. Proponowała zatrudnienie na umowę o pracę. Pracodawca nie potrafi nawet z małym prawdopodobieństwem sprecyzować, do kiedy miałaby trwać współpraca. W takiej sytuacji najlepiej jest sporządzić umowę o pracę na czas wykonania prac żniwnych.

Umowa na czas wykonania określonej pracy jest o tyle wygodna dla pracodawcy, że nie trzeba jej wypowiadać oraz można ją kilkakrotnie proponować tej samej osobie, bez ograniczeń.

Obie wskazane terminowe umowy o pracę (okresowa i na czas wykonania pracy) zachęcają do ich zawierania zarówno pracodawców, jak i zatrudnionych stabilizacją współpracy stron na pewien czas. Minimalizują ryzyko, że pracownik zrezygnuje z pracy z dnia na dzień.

Obok generalnych minusów właściwych dla wszystkich angaży pracowniczych umowa na czas wykonania określonej pracy posiada jeszcze ten minus, że gdyby miała ulec zakończeniu po upływie 3. miesiąca ciąży, wydłuża się do momentu porodu.

Składki w pełnym wymiarze

Od umów o pracę na czas określony bądź na czas wykonania określonej pracy należy obowiązkowo odprowadzać składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Składki ZUS należy odprowadzać nawet wtedy, gdy jedna z wymienionych umów o pracę jest kolejnym źródłem przychodu.

Posłuchaj audycji Radia INFOR.PL „Zasiłek dla pracownika sezonowego” dostępnej na www.inforfk.pl

Za to składki na FGŚP i na FP nie zawsze są obowiązkowe. Istnieje szansa na mniejsze składki na fundusze pozaubezpieczeniowe: na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (FGŚP) i na Fundusz Pracy (FP). Składek na FGŚP w ogóle nie opłacają podmioty niebędące przedsiębiorcami. Ponadto pracodawca nie odprowadza ich za pracownika będącego jego małżonkiem, dzieckiem (jego, drugiego małżonka lub przysposobionym), rodzicem, ojczymem, osobą przysposabiającą, rodzeństwem, wnukiem, dziadkiem, babką, zięciem, synową, bratową, szwagierką czy szwagrem oraz za osobę wykonującą zarobkową pracę w gospodarstwie domowym (art. 9 i 10 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych).

Pracodawca nie płaci składek na FP i FGŚP:

• przez 36 miesięcy od następnego miesiąca po powrocie z urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego lub urlopu wychowawczego,
• przez 12 miesięcy od pierwszego miesiąca po zawarciu umowy o pracę za pracownika, który ukończył 50 lat, a w ciągu 30 dni przed zatrudnieniem pozostawał w ewidencji bezrobotnych PUP,
• w ogóle za osoby, które ukończyły 55 lat kobieta i 60 lat mężczyzna.