Jak zawrzeć umowę o pracę nakładczą
REKLAMA
Zasady wykonywania pracy nakładczej wynikają przede wszystkim z odrębnego rozporządzenia, wydanego na podstawie delegacji zawartej w kodeksie pracy. Jest to rozporządzenie Rady Ministrów z 31 grudnia 1975 r. w sprawie uprawnień pracowniczych osób wykonujących pracę nakładczą, która w zasadzie określa wzajemne zobowiązania stron. Ich umowa niesie korzyści zarówno dla nakładcy (czyli pracodawcy), jak i wykonawcy (czyli wykonującego pracę, dawniej określanego chałupnikiem). Przede wszystkim nie trzeba mu organizować stanowiska pracy (co daje np. oszczędności lokalowe i w wydatkach na wyposażenie). Wykonawcy można szukać w najdalszych zakątkach kraju, bez obawy o problemy z dojazdami do pracy czy dostawą materiałów niezbędnych do jej wykonania. Dziś w wielu przypadkach kontakt nakładcy i wykonawcy nie wymaga nawet bezpośredniego spotkania. Obecnie nakładztwo to już nie tylko skręcanie długopisów, adresowanie kopert, szycie zabawek czy rękawiczek, ale także tłumaczenie tekstów z różnych języków, tworzenie stron internetowych, wyszukiwanie określonych treści w Internecie czy nawet udzielanie porad.
Nakładca i wykonawca
Treść jest dostępna bezpłatnie,
wystarczy zarejestrować się w serwisie
Załóż konto aby otrzymać dostęp do pełnej bazy artykułów oraz wszystkich narzędzi
Posiadasz już konto? Zaloguj się.REKLAMA
© Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL S.A.
- Czytaj artykuły
- Rozwiązuj testy
- Zdobądź certyfikat