Zasady uznawania kwalifikacji w UE

Po zdobyciu praktyki w Polsce obywatel polski chce podjąć pracę na stanowisku barmana w jednym z francuskich pubów. Wykonywanie zawodu barmana nie jest działalnością regulowaną we Francji. Oznacza to, że nie musi on wnioskować do właściwego organu we Francji o uznanie kwalifikacji zawodowych nabytych w Polsce. Ocena tych kwalifikacji pozostawiona jest pracodawcy francuskiemu, u którego ubiega się o zatrudnienie.

Swoboda świadczenia usług

Dyrektywa reguluje zasady świadczenia usług w innym państwie członkowskim niż państwo siedziby usługodawcy.

Państwa członkowskie zgodnie z zasadą określoną w art. 5 ust. 1 dyrektywy zobowiązały się nie wprowadzać żadnych ograniczeń w swobodnym świadczeniu usług w innym państwie członkowskim, które w jakikolwiek sposób byłyby związane z kwalifikacjami zawodowymi:

• jeżeli usługodawca prowadzi zgodną z prawem działalność w zakresie tego samego zawodu w innym państwie członkowskim oraz
• w przypadku (tymczasowego i okazjonalnie) przeniesienia się usługodawcy, jeżeli wykonywał zawód w państwie członkowskim siedziby przez 2 lata w okresie 10 lat poprzedzających świadczenie usług, jeżeli dany zawód nie jest w tym państwie regulowany.

Przykład

Obywatel polski przez ostatnie 5 lat był taksówkarzem w Niemczech (działalność ta nie jest działalnością regulowaną w Niemczech). Zamierza rozszerzyć świadczenie usług na graniczące z Niemcami terytorium Polski. W Polsce zawód taksówkarza jest zawodem regulowanym.

Przed rozpoczęciem świadczenia usług na terytorium Polski taksówkarz powinien przedłożyć właściwemu organowi w Polsce pisemne oświadczenie o zamiarze świadczenia usługi, zawierające informacje o posiadanym ubezpieczeniu w zakresie wykonywanego zawodu, obowiązującym na terytorium Polski (art. 30 ustawy o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich UE). Ponadto polski organ może wymagać od niego przedstawienia dodatkowych dokumentów, w tym zaświadczenia potwierdzającego, że zgodnie z prawem wykonuje zawód w innym państwie członkowskim oraz iż w chwili składania zaświadczenia nie obowiązuje go zakaz wykonywania zawodu, dokumentów potwierdzających kwalifikacje zawodowe czy dokumentów potwierdzających wykonywanie danego zawodu co najmniej przez 2 lata w okresie ostatnich 10 lat.

Podstawa prawna:

• dyrektywa 2005/36/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 7 września 2005 r. w sprawie uznawania kwalifikacji zawodowych (DzUrz UE L 255 z 30.09.2005 r., s. 22 ze zm.),
• ustawa z 18 marca 2008 r. o zasadach uznawania kwalifikacji zawodowych nabytych w państwach członkowskich UE (DzU nr 63, poz. 394).