Dokumentacja kadrowa w 2017 r. – jak ją prowadzić bez błędów (PDF)
Poradnik Gazety Prawnej 10/17- Dokumentacja cen transferowych i podmioty powiązane
Poradnik Gazety Prawnej 9/17- Zatrudnianie cudzoziemców rewolucyjne zmiany
Rewolucja w Emeryturach. Zmiany od 1 października 2017 r.
Polish your HR English. Angielski (nie tylko) dla HR-owca
PIP i ZUS Kontrole u Pracodawcy - wzory pism z komentarzem (książka)
Nowe Prawo wodne. Przewodnik po zmianach
PIP i ZUS Kontrole u Pracodawcy - wzory pism z komentarzem wersja PREMIUM
Monitor Prawa Pracy i UbezpieczeńUchwała ta nie jest jednak obowiązującą wykładnią prawa. Wyrok ten nie oznacza, że sądy zawsze będą podchodziły do tej kwestii w taki sposób. Przykładem może być wydany już po ukazaniu się tej uchwały wyrok WSA w Poznaniu z 6 lutego 2009 r., (I SA/Po 1312/08), w którym przyjmuje się poglądy wyrażane przed podjęciem przez SN tej uchwały.
Uchwała SN z 19 listopada 2008 r. (II PZP 11/08, Biul.SN 2008/11/21) odnosi się do sytuacji kierowcy, który wykonuje jedynie przewozy na trasach dłuższych (w tym przypadku międzynarodowych). Jeśli kierowca w ramach obowiązków służbowych wykonuje przewozy lokalne (np. na terenie Wrocławia, gdzie znajduje się siedziba pracodawcy) oraz przewozy międzynarodowe, to miejsce pracy może być określone jako siedziba pracodawcy (w tym przykładzie Wrocław). Nie mówimy w tym przypadku o kierowcy, który wyłącznie porusza się na trasach międzynarodowych. Określenie więc przez Państwa siedziby firmy jako miejsca pracy kierowcy jest prawidłowe.
reklama
reklama
WAŻNE!
Miejsce pracy kierowcy wykonującego, oprócz przewozów międzynarodowych, przewozy lokalne, można ustalić jako siedzibę pracodawcy.
Przed wydaniem ww. uchwały przyjmowano, że miejsce pracy nie może być określone zbyt obszernie, gdyż zmierza to m.in. do omijania przepisów o podróżach służbowych. Ważny w tym zakresie jest wyrok SN z 11 kwietnia 2001 r. (I PKN 350/00, OSNP 2003/2/36), zgodnie z którym miejsce wykonywania pracy powinno być tak ustalone, by pracownik miał możliwość wykonywania zadań, wliczając w to czas dojazdu do miejsca ich wykonywania, w ramach umówionej dobowej i tygodniowej normy czasu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym.
Do tej pory uznawano również, że miejsce pracy powinno zostać określone konkretnie. Wskazał na to również GIP w piśmie z 29 maja 2007 r. (GNP-152/302-4560-247/07/PE) stwierdzając, że miejsce pracy nie może zostać określone zbyt ogólnikowo, np. jako obszar całego kraju.
Podstawa prawna
- art. 29 § 1 pkt 2, art. 775 § 1 Kodeksu pracy.
